W IV wieku p.n.e. Celtowie pod wodzą Brennusa (wodza plemienia Senonów) przekroczyli Alpy. Dotarli na Półwysep Apeniński, szybko opanowując ziemie zamieszkane przez północnych Etrusków. Co ciekawe Celtów wspierali wówczas Rzymianie. Jak podaje Liwiusz, dopiero zbyt duże sukcesy Celtów niż przewidywano, zaniepokoiły Rzymian. W 391 roku p.n.e. wódz Brennus zaatakował miasto etruskie Kluzjum, które zwróciło się z pomocą do Rzymu. Wówczas Synowie Wilczycy wzięli udział w walce po stronie Etrusków. Rok później Celtowie skierowali się ku Rzymowi. Brennus stanął do walki z przeciwnikiem nad rzeką Alią. Rzymianie podczas bitwy rzucili się do ucieczki. Celtowie w pościgu zabili wielu z nich, a część utonęła w bagnach. Niedobitki Rzymian i wspierających ich Latynów zbiegły do Wiecznego Miasta. Po 7-miesięcznym oblężeniu najeźdźcy zdobyli je i splądrowali. Nie zdobyli jedynie Kapitolu, ponieważ według legendy, obrońców zaalarmowały gęsi kapitolińskie poświęcone bogini Junonie.
Etruscy lub rzymscy hoplici w walce z Celtami, IV wiek p.n.e. (rys. Mufti)
Komentarze
Prześlij komentarz