Przejdź do głównej zawartości

Libijski wódz z późnej epoki brązu

Starożytne plemiona libijskie, pochodzenia berberyjskiego, prowadziły koczownicze i półkoczownicze życie między śródziemnomorskim wybrzeżem Afryki Północnej a oazami Sahary, będąc zachodnim wrogiem Egiptu faraonów. Ramzes III w XII wieku p.n.e. był jednym z faraonów, którzy przeprowadzili udane kampanie wojskowe przeciwko najeźdźcom Libii i ich sojusznikom, Ludom Morza. Starożytna sztuka egipska przedstawiała Libijczyków praktycznie nagich, z wyjątkiem przepaski biodrowej i płaszcza, oba stroje prawdopodobnie wykonane z barwionej i malowanej skóry. Egipska sztuka często przedstawia płaszcze Libijczyków o nieregularnych wzorach, które interpretowano jako skórę krowy lub żyrafy. Libijczyk na ilustracji Oliverasa nosi płaszcz wykonany z egzotycznej skóry żyrafy, sprowadzonej z południa Sahary. Inne typowe cechy Libijczyków w sztuce egipskiej to pióra strusie na głowie, ich wyszukane fryzury i tatuaże. Czasami są oni również przedstawiani z biżuterią, taką jak kolczyki, naszyjniki i kolczyki do uszu. 

 Libijski wódz z późnej epoki brązu (rys. Joan Francesc Oliveras)

        Najpopularniejszą bronią Libijczyków w epoce brązu był łuk z prymitywnymi strzałami z kamiennymi grotami. Egipskie płaskorzeźby sugerują również, że niektórzy Libijczycy zdobyli południowoeuropejskie brązowe miecze od swoich sojuszników z Ludów Morza podczas kampanii przeciwko Egiptowi, ponieważ rodzima metalurgia w Libii była prawdopodobnie bardzo rzadka. Inną interesującą cechą sposobu przedstawiania Libijczyków w sztuce egipskiej jest kolor ich skóry. Starożytni egipscy artyści przedstawiali libijskich wojowników jako osoby o jasnej skórze (taki sam kolor skóry zwykle stosowali u bladych Egipcjanek i mieszkańców Azji Zachodniej), w przeciwieństwie do ciemnoczerwonego brązu, którego używali w przypadku opalenizny egipskich mężczyzn. Znane są jednak również przedstawienia Libijczyków o ciemniejszej karnacji, co sugeruje, że plemiona żyjące dalej na południe były prawdopodobnie ciemniejsze.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej