Szapur I był władcą Persji z dynastii Sasanidów. Panował samodzielnie w okresie 241-272. Uważa się, że wcześniej współrządził z ojcem - Ardaszirem I. Władca Sasanidów wyznaczył sobie cel odbudowania dawnej potęgi perskiej. W czasie swego panowania Szapur zbudował wiele miast. W roku 241 roku rozpoczął wojnę z cesarstwem rzymskim. Podbił Mezopotamię i Syrię. W 243 roku Rzymianom udało się odzyskać część utraconych terytoriów. W kolejnych latach armia Szapura podbiła Antiochię oraz część Kapadocji (253 rok), a następnie Armenię (256 rok). Kluczowym momentem była wygrana bitwa pod Edessą (obecnie Şanlıurfa w Turcji) w 260 roku. Szapur I pojmał wówczas cesarza rzymskiego Waleriana I. Ten jako niewolnik doświadczał ciągłych upokorzeń np. służył sasanidzkiemu władcy za podnóżek, gdy wsiadał na konia. Nie wiemy, ile lat Walerian spędził w niewoli. W każdym razie był jedynym cesarzem rzymskim, który dostał się do niewoli i w niej zmarł. Istnieje też teoria, że Szapur I pokonał Waleriana, wziął go do niewoli i zamordował. Ciało miał wystawić na widok publiczny.
Na ilustracji Angusa McBride'a widzimy Szapura I, wojownika Kuszanów (starożytne państwo w północnych Indiach i Azji Centralnej, które istniało w I-III wieku n.e., ok. 240 roku n.e. uzależnione zostało od Sasanidów) oraz sasanidzkiego katafraktę.
Komentarze
Prześlij komentarz