ECHA PRZESZŁOŚCI

Prezentuję pełen zestaw moich ilustracji do książki „Trembowla 1675” prof. Marka Wagnera z serii ''Historyczne Bitwy''. Opisuje oblężenie kresowego zamku przez wojska osmańskie będące elementem wojny Rzeczypospolitej z Turcją w latach 1672‒1676.  Od lewej stoją: 1. Obrońca Trembowli uzbrojony w pikę i szablę. Ma do dyspozycji także muszkiet (jednak zapozował z piką), stąd ładunki zawieszone na pasie przez pierś. Poza regimentem regularnej piechoty większość obrońców trembowelskiego zamku stanowili lokalni mieszkańcy: garstka szlachty, mieszczanie i chłopi. 2. Oficer (wyższy) wojsk koronnych w kapeluszu. Ma pistolet i szpadę. W oczy rzuca się błyszczący metalowy kirys składający się z napierśnika (części przedniej) i naplecznika (części tylnej). Pod kirysem tego dżentelmena widzimy czerwony szustokor z niebieskimi wyłogami (stał się modny mniej więcej od lat 60-tych XVII stulecia). Na nogach oficer ma duże, skórzane buty kawaleryjskie z ostrogami. 3. Artylerzysta koronny

Według mitologii greckiej, Danae była córką Akrizjosa, króla Argos i Eurydyki. Zasłynęła jako matka Perseusza. Akrizjos zamknął Danae w spiżowej komnacie ze względu na przepowiednię, że zostanie zabity przez wnuka. Jednak Zeus przyjął postać złotego deszczu. Tym sposobem Danae została matką herosa Perseusza. Król, dowiedziawszy się o tym, kazał zamknąć Danae z dzieckiem w skrzyni, po czym wrzucić do morza. Dzięki pomocy Zeusa matka i syn przeżyli. Zostali wyłowieni przez Diktysa (brata tyrana Polidektesa) w pobliżu wyspy Serifos.    Danae i Zeus w postaci złotego deszczu,  obraz Alexandre-Jacques'a Chantrona z 1891 roku           Według jednej z wersji Diktys zaprowadził Danae do Polidektesa, który ją poślubił. Według innej wersji Polidektes zakochał się w Danae. Aby uniknąć obecności Perseusza, wysłał go po głowę Meduzy. Podczas jego nieobecności Polidektes usiłował uwieść Danae. Po powrocie heros zamienił go w kamień za pomocą głowy Meduzy, a jego królestwo oddał w ręce Diktysa.

Zaczynając od lewej widzimy tu pojmanego kartagińskiego oficera, który ma na sobie hełm bazujący na fresku z macedońskiego grobowca Lizona i Kalliklesa (w greckiej Lefkadii), płócienny kirys (linothorax) z pteruges i wzmocnieniem w postaci łusek, a na nogach brązowe nagolenice. Obok stoi centurion "Soci Picenii", który ma na głowie attycki hełm z brązu, żelazną kolczugę (lorica hamata) oraz brązowe nagolenice. Ostatni to etruski centurion.  Po bitwie z czasów wojen punickich  (rys. Giuseppe Rava)           Chciałbym skupić się na jego hełmie. Ma na głowie brązowy hełm typu etrusko-korynckiego, zwany też typem apulijsko-korynckim, a nieraz italsko-korynckim. Hełm ten imitował wygląd hełmu typu korynckiego. Jednak w przeciwieństwie do niego nie zasłaniał całej twarzy, lecz kończył się na czole. Były różne wariacje tego hełmu - z wyciętym nosalem, samymi oczodołami lub bez nich (w tym wypadku były jedynie nakreślone). Przykłady zamieszczam w komentarzach. Dlaczego postanowiłem s

Tarcza w stylu węgierskim, ok. 1500–1550 znajduje się The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Tarcza na zewnątrz ozdobiona jest mieczem o podwójnym ostrzu proroka Mahometa, a od wewnątrz z Krucyfiksem i narzędziami Męki Pańskiej. Ta niezwykła mieszanka symboli islamskich i chrześcijańskich sugeruje, że tarczy używał podczas turnieju chrześcijański wojownik ubrany na sposób muzułmański. W turniejach „w stylu węgierskim” uczestnicy nosili stroje węgierskie czy tureckie, używali szabli do strącania piór przyczepionych do hełmów przeciwników i wierzchołka malowanych tarcz. Nawet w czasach, gdy armie tureckie stanowiły zagrożenie dla Europy, naśladowano ich stroje i taktykę.  Tarcza w stylu węgierskim, ok. 1500–1550, MET

Kim byli Hetyci? To lud indoeuropejski, który ok. XVII wieku p.n.e. stworzył silne państwo z centrum w Hattusa w Anatolii. W okresie największej świetności poza Anatolią kontrolowali także północną Mezopotamię, Syrię i Palestynę. Swoją potęgę Hetyci zawdzięczali silnej armii. Ich upadek przypada na ok. 1200 p.n.e. Wpływ miały tu mieć Ludy Morza (przemieszczające się, wojownicze grupy ludności, które doprowadziły do destabilizacji starożytnego Bliskiego Wschodu i zagroziły Egiptowi na przełomie XIII i XII wieku p.n.e.). Niektóre hetyckie miasta-państwa w północnej Syrii przetrwały do roku VIII wieku p.n.e.           Tudhalija I (czasami Tudhalija II) był królem imperium hetyckiego w latach ok. 1430–1410 p.n.e. lub ok. 1420–1400 p.n.e. (według niektórych źródeł nawet ok. 1460–1440 p.n.e.). Właściwa numeracja władców hetyckich noszących imię Tudhalija jest problematyczna, ponieważ Tudhalija I był także domniemanym królem z początków istnienia państwa hetyckiego, panującym na przełomie XVI

Kowboje (cowboys) zajmował się hodowlą koni, a przede wszystkim swobodnym wypasem bydła w Ameryce Północnej i Południowej XIX wieku (szczególnie w USA i Argentynie). Obok szeryfów, Indian, traperów, rozmaitych bandytów stali się ikonami amerykańskiej popkultury i bohaterami westernów. W XVI wieku Hiszpanie przywieźli na tereny dzisiejszego Meksyku bydło domowe iberyjskie i andaluzyjskie konie. Hodowla bydła i koni przybrała inną formę niż ta znana do tej pory w Europie. Z biegiem czasu różnice pogłębiały się bardziej. Ok. 1848 roku Meksyk utracił sporą część terytorium na rzecz USA. Wówczas kowbojstwo rozprzestrzeniło się najpierw w Teksasie i Kalifornii, potem w innych stanach.  Kowboj z ok. 1880 roku (mal. Morgan Weistling)           Po wielkiej fali imigracyjnej w latach 80-tych XIX wieku praca na ranczu stawała się ciężka i pozbawiona perspektyw. W 1886 roku ogradzanie ziemi przez farmerów oraz sroga zima spowodowały upadek swobodnego wypasu bydła. Koniec epoki kowbojów to początek

Okres Rzymu królewskiego, uważany za półlegendarny jest rzadko poruszany w polskiej literaturze, a tym bardziej w sieci. Serwiusz Tuliusz (Servius Tullius) był szóstym królem Rzymu, panującym w latach 578-534 p.n.e. Według Liwiusza dokonał podziału społeczeństwa według posiadanego przez nich majątku, co oznaczało także odejście od systemu rodowego. Zmodyfikował okręgi wyborcze. Każda klasa majątkowa otrzymała odpowiedni okrąg (centuria), który miał jeden głos. Nowy system głosowania miał także wpływ na wojsko. Każdy okrąg (centuria) wystawiał 100 żołnierzy. Za swojego panowania zarządził pierwszy spis ludności, który miał wynieść 80.000 obywateli. Włączył do terytorium Rzymu wzgórza Eskwilin, Kwirynał i Wiminał. Tullia była młodszą córką szóstego króla Rzymu, Serwiusza Tuliusza. Poślubiła Lucjusza Tarkwiniusza o pochodzeniu etruskim. Wraz z mężem zaaranżowała obalenie i zamordowanie ojca, zapewniając tron ​​mężowi. Zachęciła Tarkwiniusza do ubiegania się o tron. Ten zaczął zabiegać o p