Przejdź do głównej zawartości

Król Rzymu Serwiusz Tuliusz i jego córka Tullia

Okres Rzymu królewskiego, uważany za półlegendarny jest rzadko poruszany w polskiej literaturze, a tym bardziej w sieci. Serwiusz Tuliusz (Servius Tullius) był szóstym królem Rzymu, panującym w latach 578-534 p.n.e. Według Liwiusza dokonał podziału społeczeństwa według posiadanego przez nich majątku, co oznaczało także odejście od systemu rodowego. Zmodyfikował okręgi wyborcze. Każda klasa majątkowa otrzymała odpowiedni okrąg (centuria), który miał jeden głos. Nowy system głosowania miał także wpływ na wojsko. Każdy okrąg (centuria) wystawiał 100 żołnierzy. Za swojego panowania zarządził pierwszy spis ludności, który miał wynieść 80.000 obywateli. Włączył do terytorium Rzymu wzgórza Eskwilin, Kwirynał i Wiminał. Tullia była młodszą córką szóstego króla Rzymu, Serwiusza Tuliusza. Poślubiła Lucjusza Tarkwiniusza o pochodzeniu etruskim. Wraz z mężem zaaranżowała obalenie i zamordowanie ojca, zapewniając tron ​​mężowi. Zachęciła Tarkwiniusza do ubiegania się o tron. Ten zaczął zabiegać o poparcie patrycjuszy, zwłaszcza rodzin, które otrzymały stopień senatorski. Dawał im prezenty i szkalował Serwiusza Tuliusza w ich towarzystwie. Po uzyskaniu poparcia dużej liczby senatorów, Tarkwiniusz udał się do senatu z uzbrojoną strażą i zasiadł na tronie. Kiedy Serwiusz Tuliusz zaprotestował, został zamordowany na ulicy przez nasłanych zbójców, najwyraźniej za sugestią Tulii. Ta następnie przyjechała swoim wozem do senatu, gdzie okrzyknęła męża królem. 

Tullia przejeżdża po ciele ojca, króla Rzymu Serwiusza Tuliusza, 
534 p.n.e. (rys. Peter Connolly)

        Tarkwiniusz kazał jej wrócić do domu, z dala od zgiełku. W drodze powrotnej napotkała zwłoki ojca i w szale przejechała po nich. Odtąd ulica ta została nazwana „Vicus Sceleratus” (ulica hańby lub niegodziwości). Liwiusz stwierdza, że ​​bogowie byli rozgniewani tą zbrodnią i ustalili, że rządy Tarkwiniusza źle się skończą. Tulia została przeklęta. Jej mąż, Tarkwiniusz Pyszny został ostatnim, siódmym królem Rzymu. Był władcą despotycznym. Został wypędzony z Rzymu, a monarchia obalona w 509 roku p.n.e. Tarkwiniusz zmarł na wygnaniu w Kume w Kampanii w 496 roku p.n.e. Jego rządom i obaleniu poświęcę osobny post, jeśli będzie zainteresowanie. Wraz z wypędzeniem Tarkwiniusza Pysznego, Rzym zaczął nowy etap w swoich dziejach. Stał się republiką, która przetrwa kilka stuleci. 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w