Przejdź do głównej zawartości

Rzymski cesarz Hadrian

Publiusz Eliusz Hadrian (76-138) w latach 117-138 panował jako cesarz rzymski. W wieku 10 lat stracił ojca oraz matkę, po czym znalazł się pod opieką późniejszego cesarza Trajana. Hadrian był jednym z decemwirów, trybunem drugiego legionu, kwestorem w 101 roku, trybunem ludowym w 105 roku, pretorem ok. 106 roku, konsulem w latach 108 i 109 lub 110, legatem w czasie wyprawy przeciw Partom, dowódcą pierwszego legionu Minerwy, legatem Syrii oraz legatem pretora do Dolnej Panonii. Po śmierci Trajana, Hadrian został cesarzem rzymskim. Dopiero w 118 roku zawitał do Rzymu. Głównym założeniem polityki zagranicznej Hadriana była rezygnacja z dalszych podbojów i zabezpieczenie granic Imperium Romanum. 

Cesarz Hadrian w Palmyrze (rys. Marek Szyszko)

        Po 3 latach udał się do Galii, gdzie zajął się umacnianiem fortyfikacji. W 122 roku przyjechał do Brytanii, gdzie polecił budowę słynnych do dziś umocnień limesowych - Wału Hadriana. W latach 132-135 cesarz stłumił powstanie w Judei, a nazwę Jerozolimy zmienił na Colonia Aelia Capitolina. Hadrian był mecenasem sztuki i nauki. Szczególną uwagę poświęcał kulturze greckiej. Z jego inicjatywy powstało monumentalne mauzoleum cesarza i jego rodziny (dziś znane jako Zamek św. Anioła), świątynia Wenery i Romy przy Forum Romanum od strony Koloseum. Ponadto odbudował zniszczony w pożarze Panteon. Hadrian był pierwszym rzymskim cesarzem, który nosił brodę. Ta moda potrwała ponad 200 lat (aż do panowania Konstantyna Wielkiego, 306–337). Po śmierci został zaliczony w poczet bogów.

Podobizny Hadriana, British Museum w Londynie



Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w
Prześlij komentarz
Czytaj więcej