Dyrrachium 1081-1085

Seria moich ilustracji do "Dyrrachium 1081-1085" Roberta F. Barkowskiego, którego premiera otworzy 2025 rok w serii Historyczne Bitwy.

Od lewej stoją:

1. Seldżucki łucznik.

Kontyngent Turków seldżuckich w liczbie 7000 zbrojnych został przysłany jako wsparcie dla cesarza Bizancjum Aleksego I Komnena przez sułtana Sulajmana. Podstawową bronią prezentowanego wojownika jest kompozytowy łuk refleksyjny. Ma do dyspozycji także topór. Uzbrojenie ochronne torsu stanowi kolczuga.

2. Wenecki doża Domenico Selvo.

Domenico Selvo dowodził pod Dyrrachium flotą wenecką w sile 59 okrętów (14 okrętów największej klasy w tamtym czasie i 45 mniejszych jednostek). Doża był najwyższym urzędnikiem w Republice Weneckiej, wybieranym dożywotnio spośród przedstawicieli rodów arystokratycznych.

3. Bizantyjska gwardia cesarza – Vestiaritae.

Westarioci byli elitarną osobistą gwardią cesarza. Pod Dyrrachium walczyło ich około 500, a dowodził nimi Niketas Panukomites. Gwardzista ma na głowie hełm kapalin. Chroni go migdałowa tarcza oraz pozłacany kirys łuskowy. Jest uzbrojony w długą włócznię zwaną kontarion (to prawdopodobnie odmiana greckiego kontosa lub inna nazwa tej broni) i miecz.

4. Bizantyjski cesarz Aleksy I Komnen.

Cesarz Aleksy I Komnen, który objął tron wiosną 1081 roku, starał się odtworzyć potęgę polityczną, gospodarczą i militarną słabnącego cesarstwa. Jego prezentowany wizerunek powstał na podstawie iluminowanego manuskryptu Menologium Bazylego II, który znajduje się w zbiorach Biblioteki Watykańskiej, oraz portretu zamieszczonego w Panoplia Dogmatica Eutymiusza Zygabena. Władca ma na głowie złotą koronę w formie diademu wysadzanego drogimi kamieniami (stemma) ze sznurkami pereł opadającymi na skronie. Nosi złoty pancerz łuskowy, pod nim zaś zdobioną tunikę – divetesion. Ramiona okrywa płaszcz spięty dużą fibulą. Cesarską purpurę w odcieniu fioletowym, czerwonym lub niebieskim uzyskiwano ze ślimaków z rodziny rozkolcowatych.

5. Wareski gwardzista.

Tagma Waregów pod Dyrrachium (służyli w niej: Rusowie, Szwedzi, Anglosasi i Angloduńczycy) liczyła 1500–2000 wojowników. Przed bitwą zostawili oni konie na tyłach, przystępując do walki w szyku pieszym, w którym mogli zrobić użytek z dwuręcznych duńskich toporów. Nasz Wareg ma na sobie bizantyński pancerz – klivanion i hełm typu frygijskiego. Jest uzbrojony w topór i miecz, ma też tarczę migdałową.

6. Normański rycerz Roberta Guiscarda.

Normańscy rycerze z południowowłoskich posiadłości podległych Robertowi Guiscardowi stanowili tzw. militia familiaris. Normanowie najczęściej posługiwali się – jako bronią ofensywną – włócznią oraz jednoręcznym dwusiecznym mieczem. Do ochrony wykorzystywali: hełm z nosalem, kolczugę do kolan oraz tarczę migdałową.

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit. Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...

Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos. Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini, znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...

Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium. Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras) Aleksan...

Czytaj więcej

ECHA PRZESZŁOŚCI

Szukaj na tym blogu