Przejdź do głównej zawartości

Regiment francuskiej kawalerii Brancas

Regiment powstał 1 lipca 1671 roku jako Régiment de Grignan. Często zmieniał nazwy: 1703 Flèche,1717 Luynes, 1732 Chevreuse, 1736 d’Ancenis, 1739 Brancas, 1749 Salles, 1761 Royal-Lorraine. Był regimentem dżentelmenów (ciężka kawaleria francuska XVIII wieku dzieliła się na regimenty dżentelmenów, regimenty królewskie, regimenty "Prince de sang" - "Księcia krwi" oraz niemieckie i irlandzkie). Brał udział w wojnie o sukcesję polską. Podczas wojny o sukcesję austriacką regiment służył we Flandrii od 1741 do 1748 roku. W 1750 roku stacjonował w Wassach; w 1752 roku w Valenciennes; w 1753 roku w Mézières, a w 1755 roku w Verdun. W 1756 roku regiment liczył dwa szwadrony. Kiedy kawaleria francuska została zreorganizowana 1 grudnia 1761 roku, regiment stał się pułkiem królewskim pod nazwą Royal-Lorraine Cavalerie. 

Regiment francuskiej kawalerii Brancas, ok. 1740 roku (mal. Lucien Rousselot)

        13 kwietnia 1759 regiment wziął udział w bitwie pod Bergen, gdzie wszedł w skład drugiej linii centrum kawalerii rozmieszczonego za Wartbergiem pod dowództwem hrabiego de Beaupréau. W czerwcu, na początku francuskiej ofensywy w zachodnich Niemczech, regiment wchodził w skład „Rezerwy Prawej” pod dowództwem księcia de Broglie, który zajął pozycje pod Friedbergiem w Hesji. 1 sierpnia Royal-Lorraine Cavalerie wziął udział w bitwie pod Minden. W 1761 roku regiment walczył pod Westhofen.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej