Frydland 1807

Seria moich ilustracji ukazująca żołnierzy do najnowszego tomu serii Historyczne Bitwy pt. "Frydland 1807" autorstwa Szymona Jagodzińskiego.

Od lewej stoją: 

1. Pruski grenadier z batalionu Fabecky.

Grenadier pruski z batalionu Fabecky walczył pod Królewcem z wojskami marsz. Murata. Zaangażowany w potyczkę pod Gollau z oddziałami 2. DKir. Mundur grenadierów pruskich podobny był do muszkieterów (granatowe kurtki, a kolor wyłogów, kołnierzy i guzików różnił się w pułkach). Główną różnicę stanowiły tradycyjne  wysokie czapy, aby podkreślić ich domniemany wyższy wzrost. Od 1799 roku Prusacy nosili czapki z daszkiem z wysoką skórzaną płytą przednią obszytą wełnianym wałkiem. Po lewej stronie czapki znajdowała się kita, a przód zdobiły orzeł i płonący granat.

2. Rosyjski grenadier z pułku pawłowskiego. 

Należał do 2. DP gen. Ostermann-Tołstoja. Jego oddziały walczyły ofiarnie pod Lidzbarkiem Warmińskim i Frydlandem. W tej ostatniej bitwie,  pułk został zdziesiątkowany ogniem wielkiej baterii gen. Sénarmonta. Cechą charakterystyczną tego grenadiera jest czapka - mitra. Mitry grenadierów pawłowskich miały mosiężne płyty przednie, a z tyłu ozdobione były mosiężnymi płytkami w kształcie płonących granatów. Czubek zwieńczony był białym pomponem. Grenadierzy, podobnie jak cała piechota nosili zielone kurtki.

3. Saski kirasjer pułku König. 

Po załamaniu się ostatniego ataku Francuzów na reduty lidzbarskie, ich odwrót osłaniali sascy kirasjerzy. Uratowali wtedy przed rozbiciem francuski 72. pp. Za bohaterską postawę oraz uratowanie tego pułku piechoty kirasjerzy uzyskali od Napoleona możliwość przemianowania nazwy na Leib-Cuirassier Garde. Kirasjerzy ci nosili czarne napierśniki (przednia część kirysu) z mosiężnymi nitami. Co ciekawe były one cięższe od dwuczęściowych kirysów francuskich. Na głowie noszono bikorny (dwurożne kapelusze).

4. Francuski kirasjer 4 pułku. 

Należał do 3. DKir gen. d'Espagne'a. Na front polski przybył z Italii. Walczył pod Lidzbarkiem Warmińskim. W starciu 10 czerwca 1807 r. z kawalerią pruską, pułk stracił 17 z 22 oficerów, a sprawne pozostały tylko dwa szwadrony. Podstawowe uzbrojenie ochronne kirasjera stanowił kuty, polerowany stalowy kirys składający się z napierśnika i naplecznika. Obie części ozdobione były 34 mosiężnymi nitami. Zapinki zakończone były mosiężnymi nakładkami. Hełmy były stalowe ze skórzanymi daszkami i miedzianymi grzebieniami zwieńczonymi włosianymi pędzelkami i czarnymi ogonami z końskiego włosia. Kirasjerzy byli uważani za formację elitarną, chociaż nie należeli do Gwardii Cesarskiej. 

5. Francuski saper 8 pp. 

W czasie walk pod Spędami, saperzy pułku odpowiadali za przygotowanie umocnień przyczółka, o które rozbiły się później ataki dywizji rosyjsko-pruskiej gen. v. Rembowa. Saperzy pułkowi w piechocie epoki napoleońskiej nosili topory saperskie, fartuchy, regulaminowo nosili brody oraz naszywki ze skrzyżowanymi toporkami na rękawach. Najczęściej nosili bermyce (z futra niedźwiedziego lub foczego).

6. Francuski dragon 26 pułku. 

Należał do 1. DDrag. Walczył z kawalerią rosyjską gen. Uwarowa pod Długołęką, a następnie brał udział pod Frydlandem w uderzeniu przełamującym rosyjskie lewe skrzydło. Dragoni francuscy nosili miedziane hełmy, ozdobione skórą, grzebieniami zwieńczonymi włosianymi pędzelkami i czarnymi ogonami z końskiego włosia. Mundury dragonów były zielone. Kolory wyłogów zmieniały się w numeracji pułków - co 6 pułków inny kolor. Pułki 1-6 nosiły kolor jasnoczerwony (écarlate), 7-12 karmazynowy (cramoisi), 13-18 różowy (rose), 19-24 żółty (jonquille), oraz 25-30 pomarańczowy (aurore). Poszczególne pułki różniły się układem kolorów na kołnierzu i wyłogach pół oraz rękawów.

7. Pruski dragon 6 pułku Zieten. 

Pułk należał do korpusu gen. v. Lestocqa. Walczył 10 czerwca 1807 r. pod Lidzbarkiem Warmińskim, gdzie wspólnie z pułkiem Towarzyszy zatrzymali szarżę francuskich kirasjerów. Widzimy dragona w jasnoniebieskiej kurtce (kolecie) z białymi wyłogami (pułki różniły się kolorami wyłogów i kołnierzy - czerwony, żółty, biały, czarny, karmazynowy), dużym czarnym bikornie na głowie, getrach na nogach oraz wysokich butach kawaleryjskich. W 1808 roku dragoni (jak cała armia pruska) otrzyma nowe mundury, gdzie najbardziej widoczną różnicą będzie czako na głowie oraz długie spodnie i krótkie buty.

8. Rosyjski kirasjer pułku jekaterynosławskiego. 

Oddziały pułku stanowiły część brygady kirasjerów gen. Kozina w czasie ciężkich walk z jazdą marsz. Murata pod Lidzbarkiem Warmińskim. W 1801 roku zniesiono kirysy w rosyjskich pułkach kirasjerów. Kirysy według nowego wzoru wróciły dopiero w 1812 roku. Kirasjerzy nosili białe kolety zapinane na dwa rzędy guzików. Wyłogi rękawów, naramienników, czapraków i olstrów w poszczególnych pułkach były niebieskie, granatowe, malinowe, pomarańczowe, ciemnozielone, czarne. Guziki mogły być białe i żółte. Ukazany tutaj pułk jekaterynosławski miał pomarańczowe wyłogi i białe guziki. Już w 1803 roku wprowadzono wysokie, lakierowane skórzane hełmy zamiast bikornów. Cechą charakterystyczną był masywny nadgrzebień z włosia (cały czarny u szeregowych).