Przejdź do głównej zawartości

Drezno 1813

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Bitwy/Taktyka pt. "Drezno 1813" autorstwa Szymona Jagodzińskiego. Książka będzie wydana przez wydawnictwo InfortEditions.

Od lewej stoją: 

1. Rosyjski jegier, 1813 r. (na głowie ma rosyjskie czako nowego typu - z wklęsłym denkiem, uzbrojony w muszkiet skałkowy z bagnetem oraz tasak piechoty) – na prawym skrzydle sprzymierzonych nacierał korpus gen. Wittgensteina, którego awangardą była brygada jegrów gen. Rotha. To jej oddziały jako pierwsze przeprowadziły atak rankiem 25 sierpnia na przedpolach Drezna.

2. Pruski fizylier, 1813 r. (na głowie ma pruskie czako w pokrowcu, uzbrojony w muszkiet skałkowy z bagnetem oraz tasak piechoty, potocznie półszablę) – jeden batalion fizylierów był w składzie każdej z czterech pruskich brygad piechoty zaangażowanych pod Dreznem, m.in. redutę nr 2 szturmowali fizylierzy 1. Śląskiego Pułku Piechoty, ponosząc w trakcie walk bardzo ciężkie straty. 

3. Francuski woltyżer Młodej Gwardii, 1813 r. (na głowie ma czako francuskiego typu, uzbrojony w muszkiet skałkowy z bagnetem) – oddziały woltyżerów walczyły pod Dreznem w ramach 1. i 3. DP; każda z nich była pod rozkazami jednego z marszałków (Ney i Mortier). Woltyżerowie ponieśli dotkliwe straty pod wioską Reick, odpierając ataki kawalerii pruskiej i rosyjskiej. 

4. Austriacki oficer piechoty, 1813 r. (w bikornie, czyli dwurożnym kapeluszu, ze szpadą przy boku) – wojska austriackie stanowiły połowę Armii Czeskiej atakującej Drezno, poniosły też proporcjonalnie największe straty, dochodzące do dwóch trzecich wszystkich ubytków. W wyniku walk zniszczeniu uległa niemal cała dywizja austriacka gen. von Mesko. 

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w
Prześlij komentarz
Czytaj więcej