Przejdź do głównej zawartości

Drezno 1813

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Bitwy/Taktyka pt. "Drezno 1813" autorstwa Szymona Jagodzińskiego. Książka będzie wydana przez wydawnictwo InfortEditions.

Od lewej stoją: 

1. Rosyjski jegier, 1813 r. (na głowie ma rosyjskie czako nowego typu - z wklęsłym denkiem, uzbrojony w muszkiet skałkowy z bagnetem oraz tasak piechoty) – na prawym skrzydle sprzymierzonych nacierał korpus gen. Wittgensteina, którego awangardą była brygada jegrów gen. Rotha. To jej oddziały jako pierwsze przeprowadziły atak rankiem 25 sierpnia na przedpolach Drezna.

2. Pruski fizylier, 1813 r. (na głowie ma pruskie czako w pokrowcu, uzbrojony w muszkiet skałkowy z bagnetem oraz tasak piechoty, potocznie półszablę) – jeden batalion fizylierów był w składzie każdej z czterech pruskich brygad piechoty zaangażowanych pod Dreznem, m.in. redutę nr 2 szturmowali fizylierzy 1. Śląskiego Pułku Piechoty, ponosząc w trakcie walk bardzo ciężkie straty. 

3. Francuski woltyżer Młodej Gwardii, 1813 r. (na głowie ma czako francuskiego typu, uzbrojony w muszkiet skałkowy z bagnetem) – oddziały woltyżerów walczyły pod Dreznem w ramach 1. i 3. DP; każda z nich była pod rozkazami jednego z marszałków (Ney i Mortier). Woltyżerowie ponieśli dotkliwe straty pod wioską Reick, odpierając ataki kawalerii pruskiej i rosyjskiej. 

4. Austriacki oficer piechoty, 1813 r. (w bikornie, czyli dwurożnym kapeluszu, ze szpadą przy boku) – wojska austriackie stanowiły połowę Armii Czeskiej atakującej Drezno, poniosły też proporcjonalnie największe straty, dochodzące do dwóch trzecich wszystkich ubytków. W wyniku walk zniszczeniu uległa niemal cała dywizja austriacka gen. von Mesko. 

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej