Przejdź do głównej zawartości

Zorro - serial telewizyjny

"Zorro" był przygodowym serialem telewizyjnym produkowanym przez wytwórnię Walta Disneya w latach 1957-1961. Produkcja liczy ponad 82 odcinki trwające 25-30 minut. Składa się z 3 sezonów i 4 odcinków specjalnych. Serial "Zorro" już od lat 60. cieszył się niezwykłą popularnością w Polsce. Uwielbiałem oglądać go oglądać, kiedy emitowany był na początku lat 90. Postać Zorro została stworzona przez amerykańskiego pisarza Johnstona McCulleya w powieści "The Curse of Capistrano" (polskie wydanie pt. "Zorro") z 1919 roku. Już rok później została została zekranizowana. McCulley napisał kilkadziesiąt opowiadań i kilka powieści o Zorro do śmierci w 1958 roku. Doczekał się ekranizacji serialu z Guyem Williamsem. Pojawiał się także na planie. 

Guy Williams jako Diego de la Vega / Zorro

        Historia rozgrywa się w Kalifornii na początku XIX wieku, w czasach hiszpańskich rządów kolonialnych. Młody szlachcic, Diego de la Vega powróciwszy z Hiszpanii do Kalifornii, prowadzi podwójne życie: oficjalnie jest bogatym i próżnym dżentelmenem, a jego alter ego zakłada czarną pelerynę i maski by pojawić się wszędzie tam, gdzie dzieje się niesprawiedliwość. Zorro posiadł doskonałą technikę szermierki. Jego tajemnicę zna niemy sługa i towarzysz przygód - Bernardo. Bob Kane tworząc w 1939 roku komiksową postać Batmana mocno inspirował się postacią Zorro zarówno wizualnie (czarny strój, peleryna, maska) oraz postaci milionera Bruce'a Wayne'a i jego kamerdynera Alfreda. 

 Britt Lomond (pseud. Glase Lohman) jako kapitan Enrique Sánchez Monastario 
oraz Guy Williams jako Diego de la Vega / Zorro

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w