Przejdź do głównej zawartości

Tynne 1939

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Historyczne Bitwy pt. "Tynne 1939" Grzegorza Cwyla.

Od lewej stoją: 

1. Żołnierz z jednostki piechoty mobilizowanej przez Korpus Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Ubrany w mundur polowy nowego wzoru. Na głowie ma hełm wz. 31 zamiast typowej dla KOP okrągłej czapki zwanej „kopówką”. Na nogach ma długie skórzane buty. Jest uzbrojony w karabinek Mauser Kar. 98. Nosi zrolowany płaszcz, chlebak, saperkę, manierkę i pas z ładownicami.

2. Podporucznik Korpusu Ochrony Pogranicza w mundurze polowym wz. 36, okrągłej czapce „kopówce” i butach oficerskich. Oporządzenie: pas główny, kabura na broń krótką i torba polowa, wykonane z barwionej skóry. Jest wyposażony w lornetkę.

3. Szeregowy KOP w płaszczu sukiennym, czapce „kopówce” i długich butach. Na kołnierzu płaszcza zielono-granatowe paski typowe dla KOP. Uzbrojony w karabin Mauser wz. 98.

4. Żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza NKWD, strzegących granic ZSRS. Pododdziały tej formacji wspierały jednostki Armii Czerwonej atakujące 17 września strażnice KOP przy wschodniej granicy Polski (pogranicznicy pełnili m.in. rolę przewodników). Na głowie ma charakterystyczną okrągłą, zieloną czapkę z czerwonymi wypustkami i granatowym otokiem. Uzbrojony w karabin Mosin wz. 91/30 z bagnetem.

5. Żołnierz piechoty Armii Czerwonej z 1939 roku w bluzie mundurowej wz. 35, drelichowych spodniach, trzewikach z owijaczami. Na głowie nosi furażerkę z czerwoną gwiazdą – godłem ZSRS. Uzbrojony w karabin Mosin wz. 91/30 z bagnetem.

6. Żołnierz piechoty Armii Czerwonej z 1939 roku widziany z tyłu. Tym razem na głowie ma hełm SSz-36 z charakterystycznym małym grzebieniem zakrywającym otwór wentylacyjny. Na plecach nosi tornister wz. 36 z przytroczonym płaszczem i menażką, ponadto ma torbę na maskę przeciwgazową (po lewej) oraz drugą na granaty i łopatkę-saperkę przy pasie.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w