Przejdź do głównej zawartości

Askulum 90-89 p.n.e.

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Historyczne Bitwy pt. "Askulum 90-89 p.n.e." Małgorzaty Członkowskiej-Naumiuk. 

Od lewej stoją: 

1. Południowoitalski jeździec z IV–III wieku p.n.e.

Wojownik konny z czasów wcześniejszych, omawianych na początku książki. Italska jazda była bardzo ceniona przez Rzymian. Ma na głowie hełm z brązu typu frygijsko-attyckiego ze skrzydłami, popularny w Italii. Ma włócznie i tarczę. Nosi charakterystyczny italski pas z brązu. Na uwagę zasługuje także uzbrojenie ochronne konia, również wykonane z brązu, w tym naczółek – chamfron (hełm koński).

2. Italski legionista – obrońca Askulum

Piechur w kolczudze, w hełmie z brązu bez kity, z przypasanym mieczem i sztyletem (pugio), miotający procą. Można przypuszczać, że wyspecjalizowanych procarzy wspomagali szeregowi piechurzy. Ukazano tutaj procę wykonaną z jednolitego kawałka skóry.

3. Italski procarz

Procarze walczyli zazwyczaj bez zbroi i hełmu. Nosili przewieszone przez ramię torby z pociskami do procy. Obrońcy walczący na murze fortyfikacji być może nie mieli tych toreb, gdyż zapasy pocisków zapewne składowano w pobliżu (tak jak to ukazano na okładce książki). Proce w stanie złożonym miały 50–80 cm. Proce italo-rzymskie były wykonane głównie ze skóry i z rzemienia. Zdarzały się też robione ze sznurów ze skórzaną plakietką pośrodku (jak na ilustracji).

4. Rzymski trybun

Ma piękne, bogate uzbrojenie. Uwagę przyciąga hełm typu hellenistycznego z kitą. Widzimy także kirys z imitacją muskulatury (lorica musculata), który sięgał do pasa i dlatego – dla ochrony podbrzusza, ramion oraz ud – był uzupełniany podwójnym rzędem ozdobnych pasów zwanych pteruges. Na nogach trybun ma zdobione nagolenice z motywami mitologicznymi.

5. Italski piechur z okresu wojny sprzymierzeńczej

Uzbrojony jest bardzo podobnie do rzymskiego legionisty (przedostatnia sylwetka). Ma zatem żelazny miecz (gladius Hispaniensis) z prawej strony, sztylet (pugio) z lewej strony i oszczep (pilum). Jego uzbrojenie ochronne stanowiły: tarcza (scutum), hełm z brązu (cassis, galea) oraz żelazna kolczuga (lorica hamata). Italikowie używali kilku typów hełmów, najbardziej popularny był ten widoczny na ilustracji – Montefortino. Warto zaznaczyć, że na ołtarzu Domicjusza Ahenobarbusa wielu legionistów ma hełmy typu hellenistycznego.

6. Rzymski legionista

Na jego uzbrojenie zaczepne składały się: żelazny miecz (gladius Hispaniensis) z prawej strony, sztylet (pugio) z lewej strony i oszczep (pilum). Uzbrojenie ochronne stanowiły: tarcza (scutum), hełm z brązu (cassis, galea) oraz żelazna kolczuga (lorica hamata). Warto wspomnieć, że u schyłku republiki rzymskiej żołnierz posiadał prawdopodobnie dwa jednakowe pila. Dużą owalną tarczę trzymał w lewej ręce. Legionista ma także hełm typu Montefortino z końską kitą.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej