ECHA PRZESZŁOŚCI

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Historyczne Bitwy pt. "Askulum 90-89 p.n.e." Małgorzaty Członkowskiej-Naumiuk.  Od lewej stoją:  1. Południowoitalski jeździec z IV–III wieku p.n.e. Wojownik konny z czasów wcześniejszych, omawianych na początku książki. Italska jazda była bardzo ceniona przez Rzymian. Ma na głowie hełm z brązu typu frygijsko-attyckiego ze skrzydłami, popularny w Italii. Ma włócznie i tarczę. Nosi charakterystyczny italski pas z brązu. Na uwagę zasługuje także uzbrojenie ochronne konia, również wykonane z brązu, w tym naczółek – chamfron (hełm koński). 2. Italski legionista – obrońca Askulum Piechur w kolczudze, w hełmie z brązu bez kity, z przypasanym mieczem i sztyletem (pugio), miotający procą. Można przypuszczać, że wyspecjalizowanych procarzy wspomagali szeregowi piechurzy. Ukazano tutaj procę wykonaną z jednolitego kawałka skóry. 3. Italski procarz Procarze walczyli zazwyczaj bez zbroi i hełmu. Nosili przewieszone przez ramię torby z poci

Znamienity dowódca hoplitów w hełmie korynckim w VI wieku p.n.e. Na zdjęciu rekonstruktor Mattia Delphos Gatto z włoskiej grupy rekonstrukcyjnej Leoni di Nemea (zajmującej się antycznymi Etruskami i Grekami).            Głowę hoplity chroni popularny typ hełmu, zwany korynckim. Jest najbardziej znanym w kulturze masowej hełmem greckim (za sprawą hollywoodzkich produkcji). Osłaniał praktycznie całą twarz, pozostawiając odsłonięte usta i oczy. W niektórych wersjach, zwłaszcza tej późnej z przełomu VI i V p.n.e. nosal prawie dotykał szerokich, ostrych policzków, a oczodoły były małe. Był to najbardziej powszechny hełm greckich hoplitów od VII wieku p.n.e. do II wojny peloponeskiej w V wieku p.n.e.. Znaleziska archeologiczne dowodzą, że hełm koryncki był masowo wytwarzany w czasie perskiej inwazji na Grecji ok. 490-480 p.n.e.

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Historyczne Bitwy pt. "Tynne 1939" Grzegorza Cwyla. Od lewej stoją:  1. Żołnierz z jednostki piechoty mobilizowanej przez Korpus Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Ubrany w mundur polowy nowego wzoru. Na głowie ma hełm wz. 31 zamiast typowej dla KOP okrągłej czapki zwanej „kopówką”. Na nogach ma długie skórzane buty. Jest uzbrojony w karabinek Mauser Kar. 98. Nosi zrolowany płaszcz, chlebak, saperkę, manierkę i pas z ładownicami. 2. Podporucznik Korpusu Ochrony Pogranicza w mundurze polowym wz. 36, okrągłej czapce „kopówce” i butach oficerskich. Oporządzenie: pas główny, kabura na broń krótką i torba polowa, wykonane z barwionej skóry. Jest wyposażony w lornetkę. 3. Szeregowy KOP w płaszczu sukiennym, czapce „kopówce” i długich butach. Na kołnierzu płaszcza zielono-granatowe paski typowe dla KOP. Uzbrojony w karabin Mauser wz. 98. 4. Żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza NKWD, strzegących granic ZSRS. Pododdziały tej formacji wspierał

"Zorro" był przygodowym serialem telewizyjnym produkowanym przez wytwórnię Walta Disneya w latach 1957-1961. Produkcja liczy ponad 82 odcinki trwające 25-30 minut. Składa się z 3 sezonów i 4 odcinków specjalnych. Serial "Zorro" już od lat 60. cieszył się niezwykłą popularnością w Polsce. Uwielbiałem oglądać go oglądać, kiedy emitowany był na początku lat 90. Postać Zorro została stworzona przez amerykańskiego pisarza Johnstona McCulleya w powieści "The Curse of Capistrano" (polskie wydanie pt. "Zorro") z 1919 roku. Już rok później została została zekranizowana. McCulley napisał kilkadziesiąt opowiadań i kilka powieści o Zorro do śmierci w 1958 roku. Doczekał się ekranizacji serialu z Guyem Williamsem. Pojawiał się także na planie.  Guy Williams jako Diego de la Vega / Zorro           Historia rozgrywa się w Kalifornii na początku XIX wieku, w czasach hiszpańskich rządów kolonialnych. Młody szlachcic, Diego de la Vega powróciwszy z Hiszpanii do Ka