Przejdź do głównej zawartości

Konstytucja 3 maja 1791 roku

Dziś obchodzimy Święto Narodowe Trzeciego Maja. Jest to polskie święto państwowe obchodzone 3 maja w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 roku, ustanowione w 1919 roku i ponownie w 1990 roku. Konstytucja 3 maja (Ustawa Rządowa z dnia 3 maja) regulowała ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Konstytucja 3 maja była pierwszą w Europie i drugą na świecie (po konstytucji amerykańskiej z 1787 roku) spisaną konstytucją. Uchwalona przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego wraz ze stanami skonfederowanymi zmieniła ustrój państwa na monarchię dziedziczną, ograniczyła znacząco demokrację szlachecką, odbierając prawo głosu i decyzji w sprawach państwa szlachcie nieposiadającej ziemi (gołocie), wprowadziła częściowe zrównanie praw osobistych mieszczan i szlachty oraz stawiała chłopów pod ochroną państwa. Ponadto konstytucja formalnie zniosła liberum veto.

Pan Jan Czop ukazał gwardię Rzeczypospolitej Obojga Narodów z 1790 roku

        W wojnie w obronie konstytucji Polska została pokonana przez wojska rosyjskie Katarzyny Wielkiej, wspierające konfederację targowicką (spisek części polskich magnatów przeciwnych zmianie ustroju Rzeczypospolitej z 1792 roku). Po utracie niepodległości w 1795 roku przez 123 lata rozbiorów przypominała o walce o niepodległość. Zdaniem dwóch współautorów Ignacego Potockiego i Hugona Kołłątaja była „ostatnią wolą i testamentem gasnącej Ojczyzny”. W okresie zaborów Polski celebrowanie rocznic Konstytucji 3 maja było zakazane przez wszystkich zaborców. Polacy, którzy odważyli się obchodzić publicznie to święto byli karani.

Tu Pan Jan  ukazał gwardię Rzeczypospolitej Obojga Narodów z lat 1792-1794
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dwanaście prac herosa Heraklesa

Ujarzmienie i sprowadzenie psa Cerbera z Hadesu było jedną z 12 prac herosa Heraklesa. Według mitologii greckiej Cerber był olbrzymim trzygłowym psem strzegącym wejścia do świata zmarłych. W niektórych wersjach mitu miał węża zamiast ogona. Herakles ujarzmia Cerbera (rys. Fred Vignaux)         W większości przekazów 12 prac Heraklesa przedstawia się następująco: - Zabicie lwa nemejskiego; - Zgładzenie hydry lernejskiej; - Schwytanie łani kerynejskiej; - Schwytanie dzika erymantejskiego; - Oczyszczenie stajni Augiasza; - Przepędzenie ptaków stymfalijskich; - Schwytanie byka kreteńskiego; - Schwytanie klaczy Diomedesa; - Zdobycie pasa królowej Amazonek Hippolity; - Uprowadzenie wołów Gerionesa; - Przyniesienie złotych jabłek z ogrodu Hesperyd; - Sprowadzenie Cerbera z Hadesu.           Diodor Sycylijski, Gajusz Juliusz Hygin, Apollodoros - podają właśnie taki zestaw prac. Kolejność jednak u każdego z nich jest inna. Ich przekazy to jednak I wiek p.n.e. - I wiek n.e. Eurypides (ok. 480-40
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Crupellarius - niezwykły typ rzymskiego gladiatora

Opancerzeni gladiatorzy typu Crupellarii zostali po raz pierwszy wspomniani przez historyka Tacyta w I wieku n.e. Za panowania drugiego cesarza rzymskiego Tyberiusza plemiona Treveri i Aedui doprowadziły w 21 roku n.e. do buntu galijskiego przeciwko Rzymowi. Crupellarii, ciężko opancerzeni galijscy gladiatorzy, walczyli przeciwko rzymskim legionistom. Legioniści sięgnęli za dolabry (narzędzia będące połączeniem toporów i czegoś w rodzaju kilofów), które w tym wypadku wydają się być skuteczniejsze od gladiusów. Crupellarius był typem ciężkiego, mocno opancerzonego gladiatora w czasach imperium rzymskiego, wywodzącym się z Galii.  Walka gladiatorów z legionistami rzymskimi, 21 rok n.e. (rys. Peter Dennis) Crupellarius miał praktycznie całkowicie od stóp do głowy uzbrojenie segmentowe. Mógł mieć na torsie słynny segmentowy pancerz znany dziś pod terminem 'lorica segmentata' (zbroja segmentowa) oraz 'manica' - segmentową osłonę rąk i nóg. Jego broń stanowić mógł gladius. No
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Weterani powstania styczniowego

Przedwczoraj obchodziliśmy 160. rocznicę wybuchu powstania styczniowego. Na pokolorowanej przez Mikołaja Kaczmarka fotografii z 1936 roku widzimy weteranów powstania. W czasie walk byli młodymi chłopakami marzącymi o odzyskaniu niepodległości. W okresie dwudziestolecia międzywojennego powstańcy styczniowi otaczani byli czcią. Zaprojektowano dla nich specjalne mundury widoczne na fotografii. Weterani Powstania Styczniowego przyglądający się defiladzie, 1936.  Koloryzacja: Mikołaj Kaczmarek           Ogłoszone Manifestem 22 stycznia wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, powstanie styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 roku w Królestwie Polskim, a 1 lutego 1863 roku na Litwie. Trwało do jesieni 1864 roku. Zasięgiem objęło ziemie zaboru rosyjskiego. Powstanie styczniowe było największym i najdłużej trwającym polskim powstaniem narodowym. Spotkało się z poparciem międzynarodowej opinii publicznej. Miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek.
1 komentarz
Czytaj więcej