Przejdź do głównej zawartości

Nowe odkrycie w Pompejach

Zaprezentowano nowe odkrycie w Pompejach zniszczonych przez wulkan Wezuwiusz w 79 roku n.e. Imponująca sala bankietowa (triclinium) z eleganckimi czarnymi ścianami, ozdobiona motywami mitologicznymi inspirowanymi wojną trojańską, to jedno z pomieszczeń niedawno odkrytych podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w Pompejach – Parku Archeologicznym. Widzimy je dziś w całym swoim majestacie.  

        „Pompeje to prawdziwa skrzynia skarbów, która nie przestaje nas zaskakiwać i budzić zdumienie, ponieważ za każdym razem, gdy kopiemy, znajdujemy coś pięknego i znaczącego. Wierzymy w światowy unikat, jaki reprezentują Pompeje, dlatego w ustawie budżetowej sfinansowaliśmy nowe wykopaliska. Musimy poczynić postępy w ochronie tego ważnego miejsca” 

– deklaruje Minister Kultury Gennaro Sangiuliano.


        W dniu 24 sierpnia (choć wg nowszych badań mógł to być 24 października) 79 roku n.e. rzymskie Pompeje zostały zniszczone przez wulkan Wezuwiusz. Popiół wulkaniczny utrwalił budowle, przedmioty (zarówno dzieła sztuki jak freski, mozaiki, rzeźby, a także przedmioty codziennego użytku np. lampy, naczynia, narzędzia) oraz niektóre ciała ludzi i zwierząt, co daje wgląd w życie starożytnego rzymskiego miasta średniej wielkości. Ruiny Pompejów położone są ok. 20 km na południowy wschód od Neapolu. Erupcja z 79 roku zniszczyła również Herkulanum i Stabie. Ciała umierających mieszkańców Pompejów zostały pokryte przez popioły i lapille co w połączeniu z wodą zachowało zwłoki w sztywnej, twardej powłoce. Z czasem ciało uległo rozkładowi, pozostał sam szkielet z pustą powierzchnią po zwłokach. Giuseppe Fiorelli (XIX-wieczny włoski archeolog) opracował metodę wykonywania odlewów ciał, pozwalających po dziś dzień obejrzeć pozycje jakie przybierali mieszkańcy Pompejów w ostatnich chwilach życia. Gdy podczas wykopalisk napotykano część szkieletu do dziury pod ciśnieniem wlewano płynny gips. Dzięki tej metodzie możemy zobaczyć przerażające, a czasem wzruszające świadectwa historii.







Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w