ECHA PRZESZŁOŚCI

Pierwsza seria moich ilustracji do najbliższego tomu serii Historyczne Bitwy „Katanga 1960–1963” Daniela Kowalczuka. Opisy przygotował sam autor.  Od lewej stoją: 1. Szeregowy Force Publique/Armée Nationale du Congo, lato 1960 roku. Żołnierz FP/ANC z okresu przejściowego tuż po uzyskaniu niepodległości przez Kongo w lipcu 1960. Co ciekawe, prezentowany tu karabin automatyczny FN FAL trafił na wyposażenie Force Publique w Kongu już w 1957 roku. Sam mundur to jeszcze „spadek” po FP, kurtka bez kołnierza (tenue de combat wzór M1955) wkrótce została zastąpiona przez lżejszą koszulę. Na głowie żołnierza widać plastikową wyściółkę hełmu US M1, czasem zastępowaną przez beret w kolorze khaki-brunatnym. Noszenie samych plastikowych „skorup wewnętrznych” hełmów nie dających żadnej ochrony balistycznej, było szeroko rozpowszechnione wśród żołnierzy wielu armii w Afryce lat 60-tych. Uprząż wraz z zasobnikami i resztą ekwipunku (łącznie z obuwiem) to belgijskie kopie brytyjskiego wzoru wyposażenia

Terakotowa statuetka Afrodyty Dardanos z wężami owiniętymi wokół lewego ramienia i lewego uda mierzy 31,5 cm wysokości. Została znaleziona w grobowcu w Dardanii w Azji Mniejszej. Rzeźbę ozdobiono złotem. Posążek, znany w literaturze jako Afrodyta Dardanos, jest kopią Afrodyty z Knidos autorstwa Praksytelesa, jednego z najsłynniejszych greckich rzeźbiarzy IV wieku p.n.e. Afrodyta z Knidos (z ok. 360 roku p.n.e.), której oryginału nie odnaleziono, to jedna z najczęściej replikowanych rzeźb starożytności. Afrodyta Dardanos, II wiek p.n.e.,  Muzeum Archeologiczne w Çanakkale (Turcja)

Scissor wykorzystywał specjalny krótki miecz z dwoma ostrzami, który wyglądał jak para otwartych nożyczek bez zawiasu. Niemiecki historyk i archeolog eksperymentalny Marcus Junkelmann zasugerował, że gladiator tego typu walczył bronią składającą się z rurki otaczającej całe przedramię gladiatora, z zamkniętym końcem dłoni i przymocowanym do niej półkolistym ostrzem.           Crupellarii zostali po raz pierwszy wspomniani przez historyka Tacyta w I wieku n.e. Za panowania drugiego cesarza rzymskiego Tyberiusza plemiona Treveri i Aedui doprowadziły w 21 roku n.e. do buntu galijskiego przeciwko Rzymowi. Crupellarii, ciężko opancerzeni galijscy gladiatorzy, walczyli przeciwko rzymskim legionistom. Crupellarius był typem ciężkiego, mocno opancerzonego gladiatora w czasach imperium rzymskiego, wywodzącym się z Galii.  Walka gladiatorów - Scissora z Crupellariusem, I wiek n.e.            Crupellarius miał praktycznie całkowicie od stóp do głowy uzbrojenie segmentowej. Mógł mieć na torsie sły

Ogień grecki przez Bizantyńczyków nazywany był ogniem rzymskim lub morskim. Nazwa ogień grecki powstała dużo później. Była to łatwopalna mieszanina pochodząca prawdopodobnie z czasów antycznych, a udoskonalona została w Cesarstwie Wschodniorzymskim (Bizanyńskim). Skład do dziś nie jest pewny. Mogła być to mieszanina oleju lub ropy naftowej i smoły, siarki, saletry, soli kamiennej, żywicy i wapna palonego. Produkcja i skład mieszanki otoczone były tajemnicą. Za ujawnienie tej receptury groziła kara śmierci. Ogień grecki używany był za pomocą machin tj. balist i katapult, a także rur - miotaczy ognia, z których ogień wydmuchiwany był na dużą odległość. Ogień grecki zastosowany podczas bitwy morskiej (rys. Giorgio Albertini)

Dzisiaj kolejny post z tematyki ostatnich Piastów. Przyszła kolej na Wacława III Adama (1524-1579), księcia cieszyńskiego. Wacław był pogrobowym synem księcia Wacława II oraz Anny Hohenzollern (córki Fryderyka Starszego, margrabiego brandenburskiego na Ansbach). Wacław III mając 4 lata formalnie objął tron. Z woli dziadka Kazimierza II cieszyńskiego, Wacław przeszedł pod opiekę regencji, którą objęła matka Anna do jej śmierci w 1539 roku, i Jan z Pernsteinu (zwany Bogatym), hetman ziemski Moraw. W owym czasie Wacław spędzał dużo czasu na dworze cesarskim w Wiedniu, gdzie przyjmował nauki. Został wykształcony także w naukach medycznych. Pod rządami Wacława III Adama księstwo cieszyńskie przeżywało okres stabilizacji. Cieszyn przeżywał rozwój gospodarczy. Jednym z ważniejszych wydarzeń podczas panowania księcia była reformacja. Kościoły i klasztory katolickie zostały zmienione wtedy na kościoły luterańskie lub zniszczone. Sporo ludności księstwa cieszyńskiego została protestantami. Wacła

Seria moich ilustracji do najbliższego tomu serii Historyczne Bitwy "Połonka-Basia 1660" Marcina Gawędy, wyd. Bellona. Od lewej stoją: 1. Pikinier moskiewski. Charakterystyczną bronią pikiniera była długa pika. Pikinier ma uzbrojenie ochronne typu zachodniego w postaci półzbroi i hełmu typu morion. Ma także zachodni rapier. Pułki nowego typu to określenie stosowane dla nowych rodzajów wojska w Rosji tworzonych w XVII wieku, opartych na wzorach zachodnioeuropejskich. 2. Dragon koronny. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów dragoni należeli do autoramentu cudzoziemskiego. Walczyli pieszo, a poruszali się konno. Używali zarówno broni palnej, jak i białej. Od XVIII w. dragoni coraz częściej walczyli konno.

W czasach obecnych na świecie żyje ok. 24 milionów sikhów. Najwięcej ich żyje w miejscu narodzin tej religii, czyli Pendżabie (znajdującym się na pograniczu Indii i Pakistanu). Posiadają kilkumilionową diasporę rozsianą po świecie. Najważniejszym miejscem kultu jest „Złota Świątynia” w Amritsarze, w której przechowywany jest oryginał świętej księgi sikhów zwanej Sri Guru Granth Sahib liczącej ponad 1400 stron. Sikhowie traktują ją nie tylko jak świętą księgę, lecz także jak żywego guru. Nazywana bywa "Panią Księgą". Jest przeznaczona nie do czytania, lecz do śpiewania. Religia ta jest przeciwna wojnom o podłożu wyznaniowym.    Sikh w obowiązkowym turbanie (pod którym ma długie włosy).  Dorośli mężczyźni noszą turbany o nazwie "pagri", a chłopcy "patka"           Sikhowie uważają, że Boga można czcić, nazywając go Jahwe, Kryszną czy też inaczej. Ważnymi punktami etyki sikhizmu są: wymóg samodzielnego utrzymywania się z uczciwej pracy, wzajemnego wspierania

Pączki spożywano już w starożytnym Rzymie. Była to jednak inna wersja niż dzisiejsza. Przygotowywano je z ciasta chlebowego. Największą różnicą było nadzienie, które nie było słodkie. Rzymskie pączki nadziewano słoniną lub boczkiem. W smaku miały być słone lub pikantne. Ile już zjedliście pączków wczoraj w Tłusty Czwartek? Były wśród nich także takie ze słoniną lub boczkiem co jest i u nas staropolskim daniem?

Seria moich ilustracji do najbliższego tomu serii "Historyczne Bitwy" którym będą "Termopile 480 p.n.e." Pawła Kupsika. Premiera 14 lutego (Walentynki). Od lewej stoją: 1. Widzimy na ilustracji hoplitę spartańskiego uzbrojonego we włócznię (dory) i okrągłą tarczę (aspis). Miecz Spartan był krótszy na tle wielu innych hoplitów. Na głowie hoplita ma hełm w stylu korynckim. Wbrew ukazywanym wojownikom na antycznej ceramice i rzeźbie - rzadko odnaleziono hełmy z mocowaniem na grzebień z końskiego włosia. Tors chroni kirys atlety a łydki nagolenice z brązu. Na okładce Widzimy hoplitów z rozmaitymi wzorami tarczy. Tutaj ukazano część wewnętrzną z uchwytem. 2. Król Leonidas został oparty o figurkę z brązu ukazującą spartańskiego oficera z grzebieniem z końskiego włosia - co ciekawe ułożonym w poprzek hełmu korynckiego. Ma na sobie płaszcz. Widać także nagolenice i miecz (xiphos). To wtórna broń hoplitów, noszona po lewej stronie. Był obosieczny w przeciwieństwie do machair

Często spotykamy się ze stwierdzeniami, że bikini to dość współczesny wynalazek. Nic bardziej mylnego. Mozaika z IV wieku n.e. z Villa Romana del Casale na Sycylii w sali „Dziesięciu młodych dziewcząt” przedstawia młode kobiety wykonujące różne ćwiczenia sportowe i otrzymujące nagrody. Stroje dziewcząt łudząco przypominają współczesne bikini. Jednocześnie upada mit błędnie utrwalony w szkolnych podręcznikach - bikini pojawiło się pierwszy raz XX wieku. Rekonstrukcja starożytnego rzymskiego bikini  na podstawie mozaiki z Villa Romana del Casale na Sycylii