Przejdź do głównej zawartości

Aleksander Wielki i Celtowie

Podczas rządów Aleksandra III Wielkiego Celtowie nie mieli siły prowadzić ekspansji na południe w pobliże Grecji. Dlatego wczesne wyprawy celtyckie koncentrowały się na plemionach iliryjskich. W 335 roku p.n.e. Celtowie wysłali przedstawicieli, aby złożyć hołd Aleksandrowi Wielkiemu. Przed spotkaniem musieli złożyć broń. Wówczas Macedończyk był zaangażowany w walkę przeciwko Trakom na północnej granicy. Niektórzy historycy sugerują, że ten „dyplomatyczny” akt był w rzeczywistości oceną macedońskiej potęgi wojskowej. Aleksander Wielki spytał Celtów czego najbardziej się obawiają licząc na odpowiedź, iż macedońskiej potęgi. Ci jednak odpowiedzieli, że "boją się, aby niebo nie spadło im na głowy". 

Aleksander Wielki i celtyccy przedstawiciele (rys. Angus McBride)

        Za sprawą komiksu Gościnnego i Uderzo o przygodach Asteriksa i Obeliksa cytat ten zapisał się w popkulturze. Po śmierci Aleksandra Wielkiego armie celtyckie zaczęły najeżdżać południowe regiony, zagrażając królestwu Macedonii i reszcie Grecji. W 310 roku p.n.e. celtycki wódz Molistomos zaatakował głęboko na terytorium iliryjskie i trackie, podbijając Dardanów, Peonów i Triballów. Nowy macedoński król Kassander został zmuszony wziąć swoich starych iliryjskich wrogów pod ochronę. W 298 roku p.n.e. Celtowie podjęli próbę ataku na Macedonię, gdzie ponieśli porażkę w pobliżu Haemus Mons z rąk Kassandra.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej