Przejdź do głównej zawartości

Gardes Suisses

Nazwa Gardes Suisses (czyli Gwardia Szwajcarska) została nadana przez króla Francji Ludwika XIII w 1616 roku. Pod koniec XVII stulecia wraz z regimentem Gwardii Francuskiej (wcześniej przeze mnie opisywanymi Gardes Françaises) byli bojową gwardią piechoty. W czasie pokoju wspólnie stacjonowali w koszarach na przedmieściach Paryża. W XVIII wieku podobnie jak 11 szwajcarskich regimentów piechoty liniowej w służbie francuskiej Gardes Suisses nosili czerwone szustokory i trójrożne kapelusze (trikorny). Grenadierzy nosili bermyce (wysokie czapy obszyte niedźwiedzim futrem charakterystyczne dla grenadierów państw katolickich), podczas gdy większość grenadierów regimentów francuskiej piechoty liniowej nosiło trikorny jak muszkieterzy (co jest wyjątkiem w Europie, gdyż w XVIII wieku pozostałe państwa Europy odróżniały grenadierów spiczastymi mitrami (przeważnie protestanci) lub bermycami. Wszyscy oficerowie musieli być Szwajcarami. 

Garde Suisse pod Fontenoy, 11 maja 1745 roku

        Gardes Suisses brali udział w bitwie pod Fontenoy 11 maja 1745 roku. Z tego okresu pochodzi powyższy mundur. Starcie zakończyło się zwycięstwem armii francuskiej dowodzonej przez Maurycego Saskiego (naturalnego syna polskiego króla Augusta II) nad oddziałami austriacko-angielsko-niderlandzkimi. Warto wspomnieć o wydarzeniach rewolucji francuskiej i losie jaki spotkał Gardes Suisses. 10 sierpnia 1792 roku w obliczu nieuchronnej klęski król nakazał Szwajcarom poddać się. Sama rodzina królewska opuściła pałac i szukała azylu w siedzibie Legislatywy. Tymczasem gwardia szwajcarska stanęła twarzą w twarz z powstańcami, których siły cały czas rosły. Spośród 900 szwajcarskich gwardzistów broniących pałacu aż ok. 600 zostało zabitych podczas walk lub zmasakrowanych po poddaniu się. 60 Szwajcarów zostało wziętych do niewoli. Szacuje się, że kolejnych 160 zmarło w więzieniu z powodu odniesionych ran lub zostało zabitych podczas masakr wrześniowych, które nastąpiły po nich. 

Gardes Suisses w 1705 i 1745 (rys. Liliane & Fred Funcken)

        Ocalałymi z regimentu był trzystuosobowy oddział, który został wysłany do Normandii w celu eskortowania konwojów zbożowych kilka dni przed wydarzeniami z 10 sierpnia. Nieliczni gwardziści wycofali się do koszar, prawdopodobnie po otrzymaniu rozkazu króla, który doszedł z opóźnieniem. Oficerowie szwajcarscy zostali w większości zmasakrowani. Major Karl Josef von Bachmann, dowódca Tuileries, został formalnie osądzony i zgilotynowany we wrześniu, wciąż mając na sobie czerwony mundur. Dwaj kapitanowie Henri de Salis i Joseph Zimmermann przeżyli, a nawet awansowali na wyższy stopień za Napoleona i Restauracji Burbonów. O tych czasach Gwardii Szwajcarskiej będzie osobny wpis.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej