Przejdź do głównej zawartości

Pyrrus, król Epiru

Pyrrus był królem Epiru z dynastii Ajakidów w latach 307-302 p.n.e. i od 297 roku p.n.e. do swej śmierci w 272 roku p.n.e. (także król Macedonii w latach 288-285 p.n.e., król Sycylii w latach 278-276 p.n.e.). Pyrrus nieraz pokonał Rzymian w ich ojczystej Italii. W 280 roku p.n.e. stoczył bitwę pod Herakleą, gdzie Epiroci, Macedończycy, Tessalończycy i Tarentczycy wystawili 32 tysiące piechoty, 4 tysiące jazdy i 20 słoni pokonując 45 tysięcy Rzymian Lewinusa – 7 tysięcy zabitych i rannych, 2 tysiące jeńców. W 279 roku p.n.e. stoczono bitwę pod Ausculum gdzie Pyrrus dysponował 23 tysiącami piechoty, 8 tysięcy jazdy i 19 słoni, a Rzymianie i ich sprzymierzeńcy byli w liczbie 40 tysięcy. To po tej bitwie został znany dzięki powiedzeniu "pyrrusowe zwycięstwo", które powstało z powodu zwycięskich bitew okupionych ogromnymi stratami wojennymi. Kluczowa była bitwa pod Benewentem w 275 roku p.n.e. gdzie Rzymianie byli w liczbie 40 tysięcy, a armia Epiroty o 1/4 mniejsza (w tym 20 słoni). Według źródeł rzymskich wygrali Rzymianie, według greckich, bitwa została nierozstrzygnięta. 

 Pyrrus, 319-272 p.n.e. (rys. Joan Frances Oliveras)

        Pyrrrus był także autorem niezachowanych Pamiętników i licznych dzieł o sztuce wojennej. Przyczyną jego śmierci jest fakt, że władca hellenistyczny musiał niczym Aleksander walczyć w pierwszej linii, a nie kierować bitwą z tyłu, co powodowało zbędne ryzyko (śmierć wodza oznacza koniec bitwy, bo nie pozostaje nikt, kto by mógł płacić najemnikom). Pyrrus zginął podczas walki w Argos. Gdy znalazł się już pod murami tegoż miasta, mieszkańcy odmówili wpuszczenia jego armii w obręb murów, a na horyzoncie pojawiło się wojsko macedońskie Antygona Gonatasa. Nie pozostało mu nic innego, tylko szturm na miasto. 

Śmierć Pyrrusa (rys. Radu Oltean)

        Pyrrus padł ogłuszony dachówką, którą rzuciła mu na głowę matka jednego z walczących Argajczyków. Według legendy rzuciła ją Demeter przybrawszy postać staruszki. Zapyros, najemnik Antygona, poznał omdlałego króla Epiru, odciągnął go na bok, a gdy zobaczył, że zaczyna odzyskiwać przytomność, odciął mu mieczem głowę. Był największym wodzem hellenistycznym gruntownie wyszkolonym, świetnym taktykiem. Co sądzicie na temat śmierci króla Epiru, który zagroził ekspansji Rzymu?

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...