Przejdź do głównej zawartości

Aleksander III Wielki w Suzie

Aleksander III Macedoński zwany Wielkim (356 p.n.e.-323 p.n.e.) był królem Macedonii z dynastii Argeadów w latach 336-323 p.n.e. Jest powszechnie uznawany za jednego z największych zdobywców w historii ludzkości. Okres panowania Aleksandra wyznacza granicę między dwiema epokami historii starożytnej: epoką klasyczną i hellenistyczną. Na ilustracji widzimy króla w jednej z perskich stolic - Suzie (o czym świadczy piękny relief z perskimi gwardzistami uważanymi za Nieśmiertelnych). Zdobyta została przez Aleksandra w 331 roku p.n.e. To tutaj tuż po powrocie z wyprawy do Indii w 324 roku p.n.e. wielki Macedończyk zorganizował wesele trwające 5 dni. Aleksandrowi udało się nakłonić ponad 90 dostojników ze swego otoczenia do małżeństwa z przedstawicielkami arystokracji perskiej. 

Aleksander III Wielki w Suzie (rys. Joan Francesc Oliveras)

        Sam dał przykład poślubiając córki dwóch królów perskich: Parysatis II (córkę Artakserksesa III) i Statejrę II (córkę Dariusza III), licząc na legitymizację swojej władzy w podbitym imperium Achemenidów. Skoro jesteśmy na stronie poświęconej historii mody dodam parę słów o ubiorze. Aleksander stoi w purpurowej chlamidzie, używanej w starożytnej Grecji. Był rodzajem krótkiego, sięgającego do połowy uda płaszcza pochodzenia macedońskiego lub tesalskiego. Był to prostokątny płat materiału spinany broszą lub fibulą na prawym ramieniu lub pod szyją i zakrywający ramię lewe. Wkładany był na chiton lub na gołe ciało. Król ma na sobie tunikę typu perskiego, czyli z długimi rękawami. Do podbojów Macedończyka w świecie greckim nie noszono odzieży z długimi rękawami.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w