XIV-wieczna legenda mówi o bractwie powstałym już w czasach Cesarstwa Rzymskiego w 72 roku n.e. Miało chronić chrześcijan przed prześladowaniami. Święty Bazyli w IV wieku n.e. w Cesarstwie Wschodniorzymskim rozpoczął na szeroką skalę prewencję i szerzenie ochrony zdrowia. Powstawać zaczęły szpitale dla ofiar trądu, które jak na tamte czasy były bardzo nowoczesne. Zakon św. Łazarza został założony w Ziemi Świętej podczas I wyprawy krzyżowej przez Gérarda de Martigues w 1098 roku. Był on zwierzchnikiem wszystkich instytucji szpitalnych w Jerozolimie. Nazwa została wzięta od biblijnego Łazarza, czyli patrona trędowatych. To jemu zakon poświęcił większość szpitali i kościołów. Był zakonem szpitalnym aczkolwiek niezbędna była ochrona hospicjów przed niewiernymi i złodziejami. W związku z tym utworzono milicję złożoną z trędowatych rycerzy. Ich choroba nie była jeszcze zbyt zaawansowana. Przeważnie byli to joannici i bożogrobcy (Zakon Rycerski Grobu Bożego w Jerozolimie), a później templariusze. Stali się odpowiedzialni za przekształcenie zgromadzenia w zakon rycerski. Przez pierwsze lata zakon był częścią zakonu joannitów. Jednak uniezależnił się w 1120 roku. Wówczas to Boyand Roger (dotychczasowy rektor szpitala joannitów) zachorował na trąd. Został zatem mianowany mistrzem Zakonu Rycerzy św. Łazarza. Kolejny wielki mistrz bł. Rajmund du Puy przyjął zielony krzyż jako godło lazarytów. W średniowieczu łazarzyści stanowili jedyną organizację opiekującą się trędowatymi.
Rycerze Świętego Łazarza dzielnie walczyli w znanych bitwach pod Montgisard (1177), Hittinem (1187), Gazą (1244) a także brali udział podczas bronienia: Jerozolimy, Akki, zamków Khirbet el Zeita i Medjel el Djemeriayh. Lazaryci mieli własną flotę, kontrolującą obszar między Akką a innymi chrześcijańskimi portami Morza Śródziemnego. Założyli komandorie i szpitale w większości krajów Europy m.in. w Italii, Sycylii, Francji, Anglii, Szkocji, Irlandii, Szwajcarii, Austrii, Czechach, Dalmacji, Węgrzech, Bałkanach, Półwyspie Iberyjskim, a także w Polsce. Działalność łazarzystów okazała się niezwykle skuteczna w ochronie przed trądem w Europie. Uważa się na przełomie XIII i XIV wieku istniało ok. 20 000 tych specjalistycznych instytucji opieki medycznej. Większość należała do Rycerzy Świętego Łazarza. Czy zatem średniowiecze było tak zacofaną epoką pod względem opieki medycznej? Po upadku Akki w 1291 roku, ostatniej twierdzy w Królestwie Łacińskim, lazaryci przenieśli się na Cypr. W połowie XV wieku trąd był chorobą coraz rzadszą. Jeśli będziecie chcieli będą kolejne 2 posty o lazarytach - historia od renesansu, a także współczesna działalność zakonu, który nadal istnieje podobnie jak Zakon Krzyżacki (Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie) czy joannci (Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty).
Komentarze
Prześlij komentarz