Przejdź do głównej zawartości

Enki czyli, Ea

Enki (w mitologii sumeryjskiej) czyli, Ea (później w mitologii babilońskiej) był bogiem wiedzy, stworzenia, rzemiosła i wód słodkich. Pierwotnie był bogiem patronem miasta Eridu, ale później wpływ jego kultu rozprzestrzenił się na całą Mezopotamię i na Kananejczyków, Hetytów i Hurytów. Planeta Merkury, kojarzona z babilońskim Nabu (synem Marduka), była w czasach sumeryjskich utożsamiana z Enki. Razem z bogiem nieba Anu i bogiem Enlilem tworzył wielką triadę głównych bóstw. 

Enki wykreowany przez SI

        Jego żoną była Damgalnuna (Damkina), czyli bogini ziemi. Ich córka Ninkasi była boginią piwa. Wiele mitów o Enkim zostało zebranych z różnych miejsc, rozciągających się od południowego Iraku po wybrzeże Lewantynu. Wspomina się o nim w najwcześniejszych zachowanych inskrypcjach klinowych w całym regionie od trzeciego tysiąclecia p.n.e. do okresu hellenistycznego. Według sumeryjskiej mitologii Enki przybierając postać byka zapełnił swoim nasieniem rzekę Tygrys. Nadał bogom ich role. Powierzył opiekę nad Ziemią bogu słońca Utu (Szamaszowi).

Siedzący Ea, 2004–1595 p.n.e. Muzeum Irakijskie

        Użyłem ilustracji wykreowanej przez SI. Uważam jednak, że sztuczna inteligencja wciąż nie radzi sobie z historycznymi detalami. Jeśli będziecie zainteresowani pojawi się więcej wpisów o mitologii mezopotamskiej, która miała wpływ na mitologię grecką.

Enki na pieczęci cylindrycznej z ok. 2300 roku p.n.e.
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w
Prześlij komentarz
Czytaj więcej