Przejdź do głównej zawartości

Sycylijski byk z brązu

Według tradycji, władcy sycylijskiego miasta Akragas (Agrigento) Falarisowi (ok. 570-554 p.n.e.), jako pierwszemu, przypisuje się torturowanie ludzi za pomocą byka z brązu, jednego z najstarszych narzędzi kaźni. Skonstruowany przez rzeźbiarza Perillusa byk miał pełnić rolę instrumentu muzycznego ze świątyni. Konstruktor jednak miał namówić Falarisa do wykorzystania go jako narzędzia kaźni. Przez górny otwór mieli być wsadzani do byka skazańcy. Pod bykiem rozpalano ogień. W głowie byka został umieszczony modulator dźwięku. Krzyk ofiary miał brzmieć przeraźliwie i przypominać ryk byka. Zniesmaczony Falaris kazał Perillusowi do środka wejść by zademonstrować działanie byka. Wtedy kazał byka podpalić. Można zatem rzecz, że konstruktor machiny tortur stał się jej pierwszą ofiarą. Zanim zdążył się spalić miał być wyciągnięty, a następnie strącony ze skały. 

Byk z brązu, zwany także bykiem Falarisa, sycylijskim, spiżowym

        Spiżowy byk miał zostać zatopiony po obaleniu Falarisa w 554 roku p.n.e. Nie wiadomo czy istnienie tej machiny to jedynie legenda. Nie znaleziono żadnych śladów archeologicznych potwierdzających istnienie byka sycylijskiego. Widać jednak, że jest duża tradycja w przekazach co sugerować może istnienie byka. Wspominał o nim Pindar w V wieku p.n.e., a na własne oczy widzieć miał go Polibiusz, gdy Scypion po zdobyciu Kartaginy zdobył również owego byka (by następnie zwrócić go Akragantyjczykom). Na przełomie III i II w. p.n.e. pisał o nim Timajos, do którego odnosił się Diodor Sycylijski.

Falaris rozkazuje wrzucić Perillusa do byka z brązu 
(Pierre Woeiriot, miedzioryt sprzed 1562)

        Sam Diodor Sycylijski niewiele mówił o byku. Fragmenty w tłumaczeniu Sylwestra Dworackiego i Anny Pawlaczyk:

IX.18: Rzeźbiarz Perilaos wyrzeźbił byka z brązu dla tyrana Falarisa, którego ten miał używać do karania swoich rodaków, i jako pierwszy przekonał się o straszliwej mocy tej kary. Bo ci, którzy przeciwko innym knują coś złego, na ogół wpadają we własne sidła.

(Const. Exc. 4, p. 286)

IX.19: Tenże Falaris spalił w brązowym byku Perilaosa, znanego w Attyce rzeźbiarza w brązie. Sporządził on z brązu mechanizm na kształt mechanicznego byka, wstawiając małe dźwięczące rurki w nozdrza i robiąc odpowiedni otwór w boku byka, i takiego byka sprezentował Falarisowi. Falaris powitał człowieka darami, a mechaniczne zwierzę nakazuje poświęcić bogom. Następnie nasz brązownik otwiera bok byka, nikczemne i podstępne urządzenie, i mówi w nieludzki sposób: „Jeśli kogoś chcesz, Falarisie, ukarać z ludzi, zamknij go w byku i podłuż ogień; będzie się zdawało, że byk ryczy jego jękami, a ty będziesz miał z jęków tych przyjemność, gdy się będą wydobywać przez nozdrza byka”. Usłyszawszy to, Falaris, który uczuł wstręt do niego: „Dalej”, mówi, „Perilaosie, ty pierwszy mi pokaż i naśladuj tych, co dmą w aulosy, zademonstruj mi swą sztukę”. A kiedy tamten, by pokazać, jak działa to urządzenie, wcisnął się do środka, by naśladować jakby dźwięki fletu, Falaris zamyka byka i roznieca ogień. Lecz aby ten umierając, nie zanieczyścił dzieła z brązu, zrzucił go ze skał, wyciągnąwszy go na wpół martwego z byka. Tę opowieść o byku przytacza też Lukian z Syrii, Diodor, Pindar, i wielu innych.

(Tzetzes, Hist. I 646-668)

Przypalanie Perillusa w byku z brązu (majolika z okresu 1550–1570)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...