Poniższy Spartanin uzbrojony jest w sposób charakterystyczny dla końca epoki klasycznej. Jako broni używa żelaznego miecza typu 'xiphos' o prostej głowni. Nie widać na ilustracji włóczni 'dory'. Ma na sobie kirys z brązu, hełm typu 'pilos' z osłonami polików i poprzecznym grzebieniem, brązowe nagolenice oraz tarczę 'aspis' ze znakiem Sparty - Lambda (λ, Λ) od jej oryginalnej nazwy - Λακεδαίμων; Lakedaímōn, Lacedemon. Wbrew utartemu w popkulturze wizerunkowi na tarczach pojawiła się podczas wojny peloponeskiej. W wojnach grecko-perskich symbole były inne.
Spartanie samych siebie nazywali homoioi – równi, jednakowi. Rodowici Spartanie (Spartiaci) – pełnoprawni obywatele, którzy stanowili mniejszość ludności państwa, zajmowali się w znacznej części szkoleniem wojskowym i przygotowaniem do prowadzenia wojen. Od siódmego roku życia spartańskich chłopców poddawano rygorystycznym ćwiczeniom fizycznym i wojskowym (agoge), które miały z nich uczynić wybornych hoplitów. Spartanie nie mieszkali w swych posiadłościach ziemskich, lecz wiedli wspólnotowe życie w mieście Sparta, gdzie toczyło się życie polityczne oraz wojskowe. Istotnym elementem życia Spartiaty były wspólne posiłki – syssitia.
Komentarze
Prześlij komentarz