Przejdź do głównej zawartości

Kardynał Richelieu

Znany przede wszystkim dzięki powieści Aleksandra Dumasa (ojca) pt. "Trzej muszkieterowie", Armand-Jean du Plessis de Richelieu pierwsze nauki otrzymał od matki oraz od księdza z pobliskiego klasztoru. W 1594 roku rozpoczął naukę w paryskim collège de Navarre. W 1606 roku Richelieu został mianowany przez króla Francji Henryka IV biskupem Luçon. W 1622 roku dzięki protekcji królowej-matki Marii Medycejskiej, papież Grzegorz XV mianował go kardynałem. Z kolei w 1624 roku został powołany przez króla Ludwika XIII na pierwszego ministra (czyli pierwszego premiera Francji). Kardynał wprowadził wiele reform, m.in. zmierzających do osłabienia pozycji arystokracji. 

 Kardynał Richelieu, 1585-1642 
(mal. Philippe de Champaigne, Musée des Beaux-Arts de Strasbourg) 
i przyglądający się oblężeniu (mal. Henri-Paul Motte, Musée d'Orbigny-Bernon)

        W 1630 roku zabronił arystokratom działalności handlowej. Następnie Richelieu zakazał im prowadzenia prywatnych wojen oraz posiadania zamków warownych. W latach 1625-1628 prowadził wojnę z hugenotami, jedną z głównych sił przeciwnych królowi. Oblężenie hugenotów w La Rochelle miało miejsce od sierpnia 1627 do 28 października 1628 roku. Pokonawszy ich ostatecznie w 1629 roku Richelieu wydał edykt łaski nakazujący hugenotom zrezygnowanie z samodzielności politycznej oraz oddania twierdz, aczkolwiek gwarantujący jednocześnie wolność wyznania. Pokój był jednak przyczyną konfliktu kardynała z Marią Medycejską. Richelieu wyszedł z niego zwycięsko i otrzymał od Ludwika XIII pełne zaufanie. W 1635 roku założył Akademię Francuską. Jej zadaniem było stworzenie literackiego języka francuskiego. 

Ludwik XIII (mal. Philippe de Champaigne)

        Kardynał znacząco rozbudował armię i flotę. Chciał osłabić Anglię i Habsburgów. W tym celu trzymywał dobre kontakty z Turcją. Udziale w wojnie trzydziestoletniej, z Hiszpanią będzie poświęcony osobny wpis. Richelieu zmarł w 1642 roku. Za życia nie był osobą lubianą przez Francuzów. Krążyły plotki, że nawet przez króla Ludwika XIII, którego żony Anny Austriaczki, Richelieu nie znosił. Kardynała doceniono po śmierci. Za czasów jego następcy - Mazarina, wspominano go jako najlepszego ministra w historii Francji. 5 grudnia 1793 roku szczątki kardynała Richelieu zostały sprofanowane przez paryskich sankiulotów. Za sprawą wspomnianej powieści Dumasa (a w następstwie licznych jej ekranizacji filmowych) także dziś ten mąż stanu bywa źle postrzegany w kulturze masowej i przez niektórych historyków.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej