Przejdź do głównej zawartości

Wielkie oblężenie Malty

Miesiąc temu była rocznica rozpoczęcia wielkiego oblężenia Malty 18 maja 1565 roku, prowadzonego przez Turków Osmańskich. Jean Parisot de La Valette (1494-1568) był czterdziestym dziewiątym wielkim mistrzem zakonu joannitów (Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty). Pochodził z francuskiej rodziny szlacheckiej osiadłej w okolicach Tuluzy. W 1514 roku wstąpił do zakonu joannitów. W 1522 roku był jednym z młodszych dowódców w obronie Rodos. Po upadku Rodos razem z ocalałymi kawalerami i grupą mieszkańców, udał się na tułaczkę. Ostatecznie osiedli dopiero w 1530 roku na Malcie. Wyspa była oddana w lenno joannitom przez cesarza Karola V Habsburga. Jean de La Valette pzez kilka miesięcy był galernikiem na muzułmańskich okrętach po tym jak w 1541 roku został wzięty do niewoli przez afrykańskich korsarzy Turguta Reisa. Z niewoli został wykupiony przez rycerzy maltańskich. 21 sierpnia 1557 roku został wybrany na wielkiego mistrza zakonu. Dużo poświęcił na prace mające zapewnić obronę Malty.

 Wielkie oblężenie Malty w 1565 roku 
(ilustracja Pawła Głodka okładki książki "Malta 1565")

        W momencie słynnego oblężenia Malty Jean de La Valette miał 71 lat. Miało to miejsce pod koniec panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego. Turecki władca postanowił raz na zawsze rozwiązać kwestię zakonu joannitów. Przeszkadzali mu w zajęciu środkowej części Morza Śródziemnego. Pokonanie joannitów umożliwiłoby dalszą ekspansję Osmanów np. na Sycylię. Celem wyprawy było całkowite zniszczenie zakonu. Wyspy broniło ok. 9 tysięcy żołnierzy (przeważnie hiszpańskich i włoskich), w tym 592 kawalerów maltańskich, broniących się w silnie umocnionych twierdzach. Oblężenie trwało do 11 września 1565 roku i zakończyło się wygraną kawalerów maltańskich. Straty tureckie były olbrzymie. Na siły oceniane od 35 000 do 48 000 zginęło 15 000-35 000 ludzi. Obrońcy stracili 219 joannitów, ok. 2500 żołnierzy, ok. 7000 cywilów, ok. 500 galerników. Po obronie Malty, Jean de La Valette otrzymał od papieża Piusa V godność kardynała, ale odmówił jej przyjęcia.

Jean de La Valette podczas oblężenia Malty, 1565 (rys. Angus McBride) 

        Wielki mistrz był poliglotą. Mówił po francusku, włosku, hiszpańsku, grecku, łacinie, arabsku i turecku. W 1566 roku rozpoczął budowę miasta. Dziś jest to stolica Malty, która nosi nazwę na jego cześć - Valletta. Jean de la Valette zmarł 21 sierpnia 1568 roku na skutek udaru słonecznego. Zakon Maltański przetrwał na wyspie do zajęcia jej przez Napoleona w 1798 roku. Istnieje do dziś. Ma główną siedzibę w Pałacu Maltańskim w Rzymie przy Via dei Condotti 68. Kawalerowie maltańscy prowadzą działalność dyplomatyczną, charytatywną, a przede wszystkim medyczną, także na terenie Polski.

Valetta, stolica Malty
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej