Przejdź do głównej zawartości

Wielkie oblężenie Malty

Miesiąc temu była rocznica rozpoczęcia wielkiego oblężenia Malty 18 maja 1565 roku, prowadzonego przez Turków Osmańskich. Jean Parisot de La Valette (1494-1568) był czterdziestym dziewiątym wielkim mistrzem zakonu joannitów (Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty). Pochodził z francuskiej rodziny szlacheckiej osiadłej w okolicach Tuluzy. W 1514 roku wstąpił do zakonu joannitów. W 1522 roku był jednym z młodszych dowódców w obronie Rodos. Po upadku Rodos razem z ocalałymi kawalerami i grupą mieszkańców, udał się na tułaczkę. Ostatecznie osiedli dopiero w 1530 roku na Malcie. Wyspa była oddana w lenno joannitom przez cesarza Karola V Habsburga. Jean de La Valette pzez kilka miesięcy był galernikiem na muzułmańskich okrętach po tym jak w 1541 roku został wzięty do niewoli przez afrykańskich korsarzy Turguta Reisa. Z niewoli został wykupiony przez rycerzy maltańskich. 21 sierpnia 1557 roku został wybrany na wielkiego mistrza zakonu. Dużo poświęcił na prace mające zapewnić obronę Malty.

 Wielkie oblężenie Malty w 1565 roku 
(ilustracja Pawła Głodka okładki książki "Malta 1565")

        W momencie słynnego oblężenia Malty Jean de La Valette miał 71 lat. Miało to miejsce pod koniec panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego. Turecki władca postanowił raz na zawsze rozwiązać kwestię zakonu joannitów. Przeszkadzali mu w zajęciu środkowej części Morza Śródziemnego. Pokonanie joannitów umożliwiłoby dalszą ekspansję Osmanów np. na Sycylię. Celem wyprawy było całkowite zniszczenie zakonu. Wyspy broniło ok. 9 tysięcy żołnierzy (przeważnie hiszpańskich i włoskich), w tym 592 kawalerów maltańskich, broniących się w silnie umocnionych twierdzach. Oblężenie trwało do 11 września 1565 roku i zakończyło się wygraną kawalerów maltańskich. Straty tureckie były olbrzymie. Na siły oceniane od 35 000 do 48 000 zginęło 15 000-35 000 ludzi. Obrońcy stracili 219 joannitów, ok. 2500 żołnierzy, ok. 7000 cywilów, ok. 500 galerników. Po obronie Malty, Jean de La Valette otrzymał od papieża Piusa V godność kardynała, ale odmówił jej przyjęcia.

Jean de La Valette podczas oblężenia Malty, 1565 (rys. Angus McBride) 

        Wielki mistrz był poliglotą. Mówił po francusku, włosku, hiszpańsku, grecku, łacinie, arabsku i turecku. W 1566 roku rozpoczął budowę miasta. Dziś jest to stolica Malty, która nosi nazwę na jego cześć - Valletta. Jean de la Valette zmarł 21 sierpnia 1568 roku na skutek udaru słonecznego. Zakon Maltański przetrwał na wyspie do zajęcia jej przez Napoleona w 1798 roku. Istnieje do dziś. Ma główną siedzibę w Pałacu Maltańskim w Rzymie przy Via dei Condotti 68. Kawalerowie maltańscy prowadzą działalność dyplomatyczną, charytatywną, a przede wszystkim medyczną, także na terenie Polski.

Valetta, stolica Malty

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Walka gladiatorów secutora i retiariusa w Pompejach

Większość znanych nam współcześnie hełmów i innego uzbrojenia gladiatorskiego zawdzięczamy Pompejom. Erupcja Wezuwiusza zakonserwowała miasto wraz z niemal nienaruszonymi, niezwykłymi artefaktami na wieki. Widoczne na ilustracji typy gladiatorów to: 1. Retiarius (sieciarz) – walczył trójzębem, sztyletem oraz siecią, bez hełmu. Jedyną ochroną retiariusa była wykonana z brązu osłona lewego barku o nazwie galerus za którą w razie potrzeby mógł osłonić swoją głowę i manica osłaniająca ramię wykonana z metalowych lub skórzanych pasów, czasami z naszytych na skórę łusek. 2. Secutor - gladiator walczący najczęściej z retiariusem. Był uzbrojony w miecz gladius i drewnianą tarczę przypominającą tarcze legionisty rzymskiego. Jego uzbrojenie ochronne składało się z osłony ramienia trzymającego miecz, zamkniętego hełmu bez wystających elementów (aby sieciarzowi trudniej było zarzucić na przeciwnika sieć) i nagolenicy. Walka gladiatorów secutora i retiariusa w Pompejach (rys. Peter Connolly) Zapewn...

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...

14 Pułk Kirasjerów armii Księstwa Warszawskiego

Na Święto Niepodległości 14 Pułk Kirasjerów armii Księstwa Warszawskiego ze swoją epicką i tragiczną historią.  Kirasjer 14 pułku podczas szarży (mal. Jan Chełmiński)           Był to jedyny w dziejach Polski pułk jazdy kirasjerskiej. Początek formowania przypadł na 1 września 1809 roku. Nosił pierwotnie 1 Pułk Broni Kirasjerów. 4 grudnia 1809 roku kirasjerzy przybyli do Warszawy i stacjonowali tam do wyprawy ma Rosję. Wzbudzali spore zainteresowanie wśród mieszkańców przywołując pamięć o dawnej husarii. Pod koniec 1809 roku pułk liczył 610 żołnierzy. 12 maja 1812 roku pułk kirasjerów wyruszył na wojnę z Rosją. Podczas sławnej szarży na tak zwaną Wielką Redutę pod Borodino wraz z pułkiem kirasjerów saskich, kirasjerzy nacierali na czworobok piechoty. Wzięli do niewoli 300 jeńców i zdobyli armatę. W czasie odwrotu spod Moskwy kilkudziesięciu ocalałych kirasjerów eskortowało uratowane 24 armaty wojsk polskich. Wśród kawalerii pułk poniósł największe stra...