Przejdź do głównej zawartości

Nuragijczycy z Sardynii

Wygląd i kultura starożytnych Sardyńczyków znacząco odbiegała od ludów zamieszkujących pozostałą część współczesnych Włoch tj. Etrusków, Rzymian, Greków, Samnitów itp. Rekonstrukcja wojowników sardyńskich powstała na podstawie figurek nuragijskich, które znajdują się w Sardyńskim Muzeum Archeologicznym w Cagliari oraz Narodowym Muzeum Archeologii i Etnografii Giovanniego Antonio Sanna w Sassari. Dotychczas odkryto ich aż kilkaset. 

 Kartagińczycy spotykają rdzennych Nuragijczyków na Sardynii, 
ok. 550 p.n.e. (rys. Giuseppe Rava)

        Cywilizacja nuragijska rozwijała się od około XVII wieku p.n.e. do około II wieku p.n.e. głównie na Sardynii i Korsyce. Pochodzenie Nuragijczyków nie jest do końca jasne. Był to pasterski lud składający się z plemion złożonych ze struktur klanowych. Nuragijczycy wznosili megalityczne budowle tzw. nuragi, będące stożkowatymi wieżami wzniesionymi nad kamiennymi ołtarzami. Osiągały nawet 20 m wyskości. Najstarsze nuragi datowane są na XV wiek p.n.e. budowano je z kamieni, bez użycia zaprawy. 

Sardyńskie nuragi

        Skupisko nuragów - Su Nuraxi w pobliżu miejscowości Barumini zostało wpisane w 1997 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Liczba wszystkich dotychczas odkrytych nuragów to aż 7000 budowli. Istnieją teorie, że ludy Szerden wymieniane wśród Ludów Morza to Sardowie z tego okresu. Teorię może poprzeć odnalezienia fenickiej inskrypcji z IX w p.n.e. z Nora, gdzie Sardynia występuje właśnie pod nazwą "be-shardan". 

Szkic ukazujący gwardzistów z Abu Simbel

        Na uwagę zasługuje też porównanie sardyńskich figurek rogatych wojowników z egipską ikonografią gdzie widzimy dość podobnych wojowników np. bitwa morska z Medinet Habu czy gwardia Ramzesa w Abu Simbel. Nie brakuje też teorii aby Sardyńczyków łączyć z platońską Atlantydą. Powstają na ten temat amatorskie książki, ale za tą tezą opowiada się też część badaczy ze świata nauki.

Figurki ukazujące sardyńskich wojowników


Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej