Przejdź do głównej zawartości

Mykeńscy wojownicy z epoki brązu

Cywilizacja mykeńska datowana jest na ok. 1700/1600 – 1150 p.n.e. Jest to najstarsza greckojęzyczna kultura rozwijająca się w późnej epoce brązu na terenie Grecji kontynentalnej. Nazwa pochodzi od Myken w Argolidzie na Peloponezie. Kulturę tę poznano dokładniej dopiero pod koniec XIX wieku dzięki pracom wykopaliskowym prowadzonym przez archeologa Heinricha Schliemanna (1822-1890). 

 Mykeńscy wojownicy z epoki brązu (Aurelien Rantet, do gry Humankind)

        Widoczni na ilustracji Mykeńczycy mają obosieczne topory i miecze z brązu. Chronią się tarczami, których kształt znamy z fresków. Na torsach mają kirysy z brązu inspirowane sztuką mykeńską oraz dobrze zachowaną do naszych czasów tzw. zbroją z Dendry. Jest datowana na koniec XV/początek XIV wieku p.n.e. Odnaleziona została w 1960 roku w jednym z grobowców na stanowisku Dendra w Argolidzie. 

Wojownicy mykeńscy przygotowują się do walki (rys. Peter Connolly)
Wojownik w centrum ilustracji ma na sobie tzw. zbroję z Dendry

        Zbroja wykonana została z 15 brązowych płyt połączonych elastycznie rzemieniami. Składa się z dwóch pancerzy (przedniego i tylnego), płytowego fartucha, naramienników, nagolenników i kołnierza osłaniającego szyję. Zbroja zapewniała noszącemu ją pełną ochronę, osłaniając go od podbródka do kolan. Uzupełnienie zbroi stanowi hełm z kłów dzika z metalowymi policzkami chroniącymi boki głowy. Hełmy te występują także w sztuce Mykeńczyków. Widzimy ja na ilustracji z różnymi wariantami grzebieni z końskiego włosia.

Pojedynek Minojczyka (Kreteńczyka) z Mykeńczykiem (rys. Giuseppe Rava)

      W tle widzimy słynny pałac w Knossos na Krecie, odkryty i zrekonstruowany przez przez Artura Evansa (1851-1941). Ok. 1450 p.n.e. Achajowie zajęli Kretę, pałac został zniszczony pod koniec XIV wieku p.n.e. Mykeńczycy oraz mieszkańcy Cyklad budowali fortyfikacje. Miasta Krety były otwarte.

Sala tronowa mykeńskiego władcy (rys. Igor Dzis)

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej