Przejdź do głównej zawartości

Mykeńscy wojownicy z epoki brązu

Cywilizacja mykeńska datowana jest na ok. 1700/1600 – 1150 p.n.e. Jest to najstarsza greckojęzyczna kultura rozwijająca się w późnej epoce brązu na terenie Grecji kontynentalnej. Nazwa pochodzi od Myken w Argolidzie na Peloponezie. Kulturę tę poznano dokładniej dopiero pod koniec XIX wieku dzięki pracom wykopaliskowym prowadzonym przez archeologa Heinricha Schliemanna (1822-1890). 

 Mykeńscy wojownicy z epoki brązu (Aurelien Rantet, do gry Humankind)

        Widoczni na ilustracji Mykeńczycy mają obosieczne topory i miecze z brązu. Chronią się tarczami, których kształt znamy z fresków. Na torsach mają kirysy z brązu inspirowane sztuką mykeńską oraz dobrze zachowaną do naszych czasów tzw. zbroją z Dendry. Jest datowana na koniec XV/początek XIV wieku p.n.e. Odnaleziona została w 1960 roku w jednym z grobowców na stanowisku Dendra w Argolidzie. 

Wojownicy mykeńscy przygotowują się do walki (rys. Peter Connolly)
Wojownik w centrum ilustracji ma na sobie tzw. zbroję z Dendry

        Zbroja wykonana została z 15 brązowych płyt połączonych elastycznie rzemieniami. Składa się z dwóch pancerzy (przedniego i tylnego), płytowego fartucha, naramienników, nagolenników i kołnierza osłaniającego szyję. Zbroja zapewniała noszącemu ją pełną ochronę, osłaniając go od podbródka do kolan. Uzupełnienie zbroi stanowi hełm z kłów dzika z metalowymi policzkami chroniącymi boki głowy. Hełmy te występują także w sztuce Mykeńczyków. Widzimy ja na ilustracji z różnymi wariantami grzebieni z końskiego włosia.

Pojedynek Minojczyka (Kreteńczyka) z Mykeńczykiem (rys. Giuseppe Rava)

      W tle widzimy słynny pałac w Knossos na Krecie, odkryty i zrekonstruowany przez przez Artura Evansa (1851-1941). Ok. 1450 p.n.e. Achajowie zajęli Kretę, pałac został zniszczony pod koniec XIV wieku p.n.e. Mykeńczycy oraz mieszkańcy Cyklad budowali fortyfikacje. Miasta Krety były otwarte.

Sala tronowa mykeńskiego władcy (rys. Igor Dzis)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Walka gladiatorów secutora i retiariusa w Pompejach

Większość znanych nam współcześnie hełmów i innego uzbrojenia gladiatorskiego zawdzięczamy Pompejom. Erupcja Wezuwiusza zakonserwowała miasto wraz z niemal nienaruszonymi, niezwykłymi artefaktami na wieki. Widoczne na ilustracji typy gladiatorów to: 1. Retiarius (sieciarz) – walczył trójzębem, sztyletem oraz siecią, bez hełmu. Jedyną ochroną retiariusa była wykonana z brązu osłona lewego barku o nazwie galerus za którą w razie potrzeby mógł osłonić swoją głowę i manica osłaniająca ramię wykonana z metalowych lub skórzanych pasów, czasami z naszytych na skórę łusek. 2. Secutor - gladiator walczący najczęściej z retiariusem. Był uzbrojony w miecz gladius i drewnianą tarczę przypominającą tarcze legionisty rzymskiego. Jego uzbrojenie ochronne składało się z osłony ramienia trzymającego miecz, zamkniętego hełmu bez wystających elementów (aby sieciarzowi trudniej było zarzucić na przeciwnika sieć) i nagolenicy. Walka gladiatorów secutora i retiariusa w Pompejach (rys. Peter Connolly) Zapewn...

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...

14 Pułk Kirasjerów armii Księstwa Warszawskiego

Na Święto Niepodległości 14 Pułk Kirasjerów armii Księstwa Warszawskiego ze swoją epicką i tragiczną historią.  Kirasjer 14 pułku podczas szarży (mal. Jan Chełmiński)           Był to jedyny w dziejach Polski pułk jazdy kirasjerskiej. Początek formowania przypadł na 1 września 1809 roku. Nosił pierwotnie 1 Pułk Broni Kirasjerów. 4 grudnia 1809 roku kirasjerzy przybyli do Warszawy i stacjonowali tam do wyprawy ma Rosję. Wzbudzali spore zainteresowanie wśród mieszkańców przywołując pamięć o dawnej husarii. Pod koniec 1809 roku pułk liczył 610 żołnierzy. 12 maja 1812 roku pułk kirasjerów wyruszył na wojnę z Rosją. Podczas sławnej szarży na tak zwaną Wielką Redutę pod Borodino wraz z pułkiem kirasjerów saskich, kirasjerzy nacierali na czworobok piechoty. Wzięli do niewoli 300 jeńców i zdobyli armatę. W czasie odwrotu spod Moskwy kilkudziesięciu ocalałych kirasjerów eskortowało uratowane 24 armaty wojsk polskich. Wśród kawalerii pułk poniósł największe stra...