Przejdź do głównej zawartości

Tlaxkalanie

Tlaxcallanie, zwani także Tlaxkalanami zamieszkiwali obszary dzisiejszego stanu Tlaxcala w Meksyku. Byli pierwotnie konglomeratem trzech odrębnych grup etnicznych mówiących językami nahuatl, otomi i pinome. Ostatecznie dominującą grupą etniczną stali się ludzie mówiący językiem nahuatl, podobnie jak Aztekowie. Stanowili jedną z grup Chichimeków. Pierwszą osadę, Tepeticpac założył Colhua Quanez w 1348 roku. Oprócz tego założono trzy inne ważne ośrodki Tlakskalan - Ocotelolco, Tizatlan i Quiyahuiztlan. Wszystkie cztery miasta do czasu przybycia Hiszpanów władały Tlaxcalą, a rządy w każdym z nich sprawowali potomkowie założycieli. Toczyli wojny z Aztekami, jednak nie zostali podbici lecz na 60 lat zablokowani. 

Tlaxkalańska arystokracja (rys. Pedro Rafael Mena)

        Tlaxkalanie nie mogli sprowadzać zasobów: złota, srebra, bawełny, piór egzotycznych ptaków, kakao i soli. W związku chętni do obalenia Azteków zostali sprzymierzeńcami hiszpańskiego konkwistadora Hernána Cortésa (1485-1547). Tlaxcallanie odegrali kluczową rolę w inwazji na Tenochtitlán, stolicę państwa Azteków, która padła w 1521 roku. Zdobywcy zburzyli dużą część budynków i świątyń, a z pozyskanych w ten sposób materiałów zbudowali na ruinach Tenochtitlán nowe miasto – Meksyk. Centrum nowo wybudowanego miasta zajęli znaczniejsi konkwistadorzy natomiast pokonani, pełniący służebną rolę zamieszkali na peryferiach.

Tlaxkalańscy wojownicy (rys. Angus McBride)


Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej