Przejdź do głównej zawartości

Tlaxkalanie

Tlaxcallanie, zwani także Tlaxkalanami zamieszkiwali obszary dzisiejszego stanu Tlaxcala w Meksyku. Byli pierwotnie konglomeratem trzech odrębnych grup etnicznych mówiących językami nahuatl, otomi i pinome. Ostatecznie dominującą grupą etniczną stali się ludzie mówiący językiem nahuatl, podobnie jak Aztekowie. Stanowili jedną z grup Chichimeków. Pierwszą osadę, Tepeticpac założył Colhua Quanez w 1348 roku. Oprócz tego założono trzy inne ważne ośrodki Tlakskalan - Ocotelolco, Tizatlan i Quiyahuiztlan. Wszystkie cztery miasta do czasu przybycia Hiszpanów władały Tlaxcalą, a rządy w każdym z nich sprawowali potomkowie założycieli. Toczyli wojny z Aztekami, jednak nie zostali podbici lecz na 60 lat zablokowani. 

Tlaxkalańska arystokracja (rys. Pedro Rafael Mena)

        Tlaxkalanie nie mogli sprowadzać zasobów: złota, srebra, bawełny, piór egzotycznych ptaków, kakao i soli. W związku chętni do obalenia Azteków zostali sprzymierzeńcami hiszpańskiego konkwistadora Hernána Cortésa (1485-1547). Tlaxcallanie odegrali kluczową rolę w inwazji na Tenochtitlán, stolicę państwa Azteków, która padła w 1521 roku. Zdobywcy zburzyli dużą część budynków i świątyń, a z pozyskanych w ten sposób materiałów zbudowali na ruinach Tenochtitlán nowe miasto – Meksyk. Centrum nowo wybudowanego miasta zajęli znaczniejsi konkwistadorzy natomiast pokonani, pełniący służebną rolę zamieszkali na peryferiach.

Tlaxkalańscy wojownicy (rys. Angus McBride)


Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w
Prześlij komentarz
Czytaj więcej