Przejdź do głównej zawartości

Tarragona w starożytności i średniowieczu

Zapewne zastanawialiście się jak wyglądały te same miasta w starożytności i średniowieczu. Spoglądając na tę ilustrację można wysnuć wnioski jak duże przemiany przechodziły miasta przez wieki. Pierwotnie Tarragonę zamieszkiwali Iberowie, potem Kartagińczycy, którzy nazwali miasto Tarchon. W III wieku p.n.e. Rzymianie stworzyli w tym miejscu bazę przeciwko Kartaginie. Miasto nosiło nazwę Tarraco. Za cesarza Oktawiana Augusta (27 p.n.e.-14 n.e.) zostało stolicą prowincji Hispania Tarraconensis. W czasie największego rozkwitu Tarraco było zamieszkiwane przez ok. 250 tysięcy ludzi (dla porównania dzisiejsza Tarragona liczy ok. 135 tysięcy mieszkańców). Miasto biło nawet własną monetę. 

Tarragona w II oraz XIV wieku n.e. 
Rekonstrukcję wykonał Hugo Prades

        Tarraco zdobyli najpierw Swebowie i Wandalowie, a 10 lat później, w 416 roku n.e. Wizygoci. 2 lata później utworzyli w Hiszpanii własne państwo. Po jego upadku Tarragona została opanowana w 713 roku przez Maurów. W XII wieku przeszła pod władzę Hrabstwa Barcelony, a następnie na skutek unii aragońsko-katalońskiej znalazła się w Królestwie Aragonii. Zabytki Tarragony z czasów rzymskich są od 23 lat wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do dziś zachowały się m.in. resztki starożytnych murów miejskich (nawet pozostałości jeszcze z czasów Iberów), amfiteatru, teatru, dwóch forów, cyrku/hipodromu (do wyścigów kwadryg/rydwanów) i nekropoli (w muzeum znajdują się odnalezione w grobowcach - sarkofagi, mozaiki i amfory). 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w