Przejdź do głównej zawartości

Tarragona w starożytności i średniowieczu

Zapewne zastanawialiście się jak wyglądały te same miasta w starożytności i średniowieczu. Spoglądając na tę ilustrację można wysnuć wnioski jak duże przemiany przechodziły miasta przez wieki. Pierwotnie Tarragonę zamieszkiwali Iberowie, potem Kartagińczycy, którzy nazwali miasto Tarchon. W III wieku p.n.e. Rzymianie stworzyli w tym miejscu bazę przeciwko Kartaginie. Miasto nosiło nazwę Tarraco. Za cesarza Oktawiana Augusta (27 p.n.e.-14 n.e.) zostało stolicą prowincji Hispania Tarraconensis. W czasie największego rozkwitu Tarraco było zamieszkiwane przez ok. 250 tysięcy ludzi (dla porównania dzisiejsza Tarragona liczy ok. 135 tysięcy mieszkańców). Miasto biło nawet własną monetę. 

Tarragona w II oraz XIV wieku n.e. 
Rekonstrukcję wykonał Hugo Prades

        Tarraco zdobyli najpierw Swebowie i Wandalowie, a 10 lat później, w 416 roku n.e. Wizygoci. 2 lata później utworzyli w Hiszpanii własne państwo. Po jego upadku Tarragona została opanowana w 713 roku przez Maurów. W XII wieku przeszła pod władzę Hrabstwa Barcelony, a następnie na skutek unii aragońsko-katalońskiej znalazła się w Królestwie Aragonii. Zabytki Tarragony z czasów rzymskich są od 23 lat wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do dziś zachowały się m.in. resztki starożytnych murów miejskich (nawet pozostałości jeszcze z czasów Iberów), amfiteatru, teatru, dwóch forów, cyrku/hipodromu (do wyścigów kwadryg/rydwanów) i nekropoli (w muzeum znajdują się odnalezione w grobowcach - sarkofagi, mozaiki i amfory). 

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej