Przejdź do głównej zawartości

Robert de Bruce

Król Szkocji, Roibert a Briuis zapisał się w popkulturze dzięki wielkiemu widowisku kinowemu "Braveheart. Waleczne Serce" z 1995 roku, a w ostatnich latach dzięki epickiej produkcji Netflix "Król wyjęty spod prawa" (Outlaw King). Robert de Bruce był królem Szkocji w latach 1306-1329. Urodził się 11 lipca 1274 roku. Jego ojciec, również Robert de Bruce, 8. lord Annandale pochodził z rodziny normańskiej, a matka Marjorie z Carrick z celtyckiej. To właśnie Robert znany był pod przydomkiem „Waleczne Serce” (Braveheart), który błędnie jest przypisywany Williamowi Wallace’owi. W 1296 roku podpisał tzw. "Szmatławy rejestr", uznając władzę króla angielskiego. Po podboju Szkocji przez Anglię kiedy wybuchło powstanie Williama Wallace'a, Robert nie popierał powstania, a nawet według niektórych przekazów walczył nawet po stronie angielskiej (pewnie wiele osób kojarzy słynną scenę z filmu "Braveheart"). Pewne jest, że w jego trakcie nie mógł się zdecydować po której stronie stanąć. 

Robert de Bruce, 1274-1329 (mal. Chris Collingwood)

        Po latach, 27 marca 1306 roku Bruce wystąpił przeciw Anglikom, kiedy koronował się królem Szkocji. Został ekskomunikowany przez papieża za zabicie swojego rywala do tronu szkockiego, Johna Comyn podczas pojedynku w kościele w Dumfries 2 tygodnie później. Po porażkach w walce z Anglikami i Szkotami kilka miesięcy spędził na wygnaniu. W tym czasie Anglicy zdobyli zamek Kildrummy zabijając jego brata Nigela. Gdy po powrocie się o tym dowiedział, Robert napadł na garnizon angielski w Turnberry Castle. Kolejni bracia, Thomas i Alexander wpadli w ręce wrogiego klanu MacDougallów i zostali przekazani przez nich Anglikom na śmierć. W kwietniu 1307 roku Robert de Bruce stoczył zwycięską bitwę pod Glen Troll, a w maju pod Loudon Hill. Do 1309 roku opanował większość Szkocji pokonując klany Comynów i MacDougallów. W 1310 roku całe duchowieństwo szkockie wydało deklarację lojalności wobec króla. 

Angus Macfadyen jako Robert de Bruce ("Braveheart", 1995)

        W tym samym roku, na wieść o przygotowaniach Edwarda II do wojny, uprzedził najazd angielski, niszcząc tereny przygraniczne, przez które miały przejść wojska Edwarda II. W latach 1311-1312 odnosił kolejne zwycięstwa nad Anglikami w bitwach i zdobywał twierdze. Ostatnim punktem był zamek w Stirling. Po rocznym oblężeniu brat Roberta, Edward uzyskał wiosną 1314 od jego komendanta obietnicę, że po roku opuści zamek i przekaże go Szkotom. Postanowił wykorzystać król Anglii, Edward II doprowadzając do kulminacyjnej bitwy. 24 czerwca 1314 roku Robert de Bruce odniósł wielkie zwycięstwo pod Bannockburn. W kolejnych latach prowadził wyprawy wojenne w Anglii a także pomagał powstańcom w Irlandii. Irlandczycy, jak wcześniej Szkoci, mieli dość panowania angielskiego. W 1316 roku królem Irlandii został Edward de Bruce, brat Roberta. 6 kwietnia 1320 roku w opactwie Arbroath Abbey podpisano tzw. deklarację z Arbroath. Deklaracja uniezależniała Szkocję od panowania Anglii. W 1324 uznał za króla Szkocji, a dopiero w 1328 roku papież Jan XXII zdjął ekskomunikę z Bruce'a. W tym samym roku nowy króla Edward III formalnie już uznał niepodległość Szkocji, a Roberta jako króla. Roibert a Briuis zmarł w zamku Cardross, 7 czerwca 1329 roku.

Chris Pine jako Robert de Bruce ("Outlaw King", 2018)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...