Przejdź do głównej zawartości

Początki kolorowej fotografii

Fotografia przedstawia Mohammeda Alima Chana i została wykonana w 1912 roku przez Siergieja Prokudina-Gorskiego. Na pierwszy rzut oka można pomyśleć - wspaniale wykonana koloryzacja w obecnych czasach. Nic bardziej mylnego.

Mohammed Alim Chan a w 1912 roku autorstwa Siergieja Prokudina-Gorskiego

        Said Mir Muhammed Alim Chan (1880-1944) był ostatnim emirem Buchary, pochodzącym z dynastii Mangytów, panującym w latach 1910–1920 (pokonany w 1921 roku przez bolszewików, wspierał partyzantkę basmaczy i tureckiego generała Envera Paszy. Siergiej Michajłowicz Prokudin-Gorski był jednym z pionierów fotografii kolorowej. Jej rozwojowi poświęcił większość życia. Zmarł w Paryżu, w tym samym roku, co fotografowany Mohammed Alim Chan. Historia barwnej fotografii zaczyna się jednak kilkadziesiąt lat wcześniej. "Tartanowa wstążka" była pierwszym kolorowym zdjęciem wykonanym już w 1861 roku przez angielskiego fotografa Thomasa Suttona (1819-1875) na zlecenie Jamesa Clerka Maxwella (1831-1879), jednego z największych fizyków w dziejach. 

Tartanowa wstążka – pierwsze kolorowe zdjęcie, 1861 rok

        Maxwell już 6 lat wcześniej opracował podstawy teoretyczne fotografii barwnej i zaczął eksperymentować. Francuz Louis Ducos du Hauron wykonał w 1877 roku kolorową fotografię miasteczka Agen. Była to istna rewolucja. Fotografia była niezwykle wyraźna i precyzyjna. W 1907 roku bracia Lumière (słynni pionierzy kinematografii) wynaleźli płyty do zdjęć w barwach naturalnych (autochrom). Pierwszą polską fotografię barwną w tej technice, jeszcze w czasie zaborów, wykonał Stanisław Wilhelm Lilpop (portret Hanny Lilpop z przyjaciółką w Podkowie Leśnej, 1909 rok). Do polskich pionierów fotografii barwnej zaliczani są m.in. Jan Szczepanik, Tadeusz Rząca, Henryk Mikolasch, Stanisław Krygowski czy legionista Jan Włodek.

W Bronowicach, ok. 1914 roku (fot. Tadeusz Rząca)
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w
Prześlij komentarz
Czytaj więcej