Przejdź do głównej zawartości

Początki kolorowej fotografii

Fotografia przedstawia Mohammeda Alima Chana i została wykonana w 1912 roku przez Siergieja Prokudina-Gorskiego. Na pierwszy rzut oka można pomyśleć - wspaniale wykonana koloryzacja w obecnych czasach. Nic bardziej mylnego.

Mohammed Alim Chan a w 1912 roku autorstwa Siergieja Prokudina-Gorskiego

        Said Mir Muhammed Alim Chan (1880-1944) był ostatnim emirem Buchary, pochodzącym z dynastii Mangytów, panującym w latach 1910–1920 (pokonany w 1921 roku przez bolszewików, wspierał partyzantkę basmaczy i tureckiego generała Envera Paszy. Siergiej Michajłowicz Prokudin-Gorski był jednym z pionierów fotografii kolorowej. Jej rozwojowi poświęcił większość życia. Zmarł w Paryżu, w tym samym roku, co fotografowany Mohammed Alim Chan. Historia barwnej fotografii zaczyna się jednak kilkadziesiąt lat wcześniej. "Tartanowa wstążka" była pierwszym kolorowym zdjęciem wykonanym już w 1861 roku przez angielskiego fotografa Thomasa Suttona (1819-1875) na zlecenie Jamesa Clerka Maxwella (1831-1879), jednego z największych fizyków w dziejach. 

Tartanowa wstążka – pierwsze kolorowe zdjęcie, 1861 rok

        Maxwell już 6 lat wcześniej opracował podstawy teoretyczne fotografii barwnej i zaczął eksperymentować. Francuz Louis Ducos du Hauron wykonał w 1877 roku kolorową fotografię miasteczka Agen. Była to istna rewolucja. Fotografia była niezwykle wyraźna i precyzyjna. W 1907 roku bracia Lumière (słynni pionierzy kinematografii) wynaleźli płyty do zdjęć w barwach naturalnych (autochrom). Pierwszą polską fotografię barwną w tej technice, jeszcze w czasie zaborów, wykonał Stanisław Wilhelm Lilpop (portret Hanny Lilpop z przyjaciółką w Podkowie Leśnej, 1909 rok). Do polskich pionierów fotografii barwnej zaliczani są m.in. Jan Szczepanik, Tadeusz Rząca, Henryk Mikolasch, Stanisław Krygowski czy legionista Jan Włodek.

W Bronowicach, ok. 1914 roku (fot. Tadeusz Rząca)
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej