Przejdź do głównej zawartości

Carabinieri w bikornach, II wojna swiatowa

Korpus Karabinierów ('Arma dei Carabinieri') jest włoską ogólnokrajową żandarmerią. Liczy ok. 110.000 ludzi. Carabinieri są uważani za najbardziej kompetentnych oraz poważanych wśród służb mundurowych. Ich jurysdykcji podlegają osoby cywilne i wojskowi. Organizacja wywodzi się z armii włoskiej. Korpus Carabinieri powołany został w 1814 roku przez króla Sardynii Wiktora Emanuela zastępując XVIII-wieczną formację Dragoni di Sardegna.

Włoski Korpus Karabinierów, kapitan, II wojna światowa

            Cechą charakterystyczną jest bikorn w pokrowcu ochronnym (dwurożny kapelusz modny przeważnie w II połowie XVIII i początkach XIX wieku) tradycyjnie noszony przez karabinierów włoskich (dziś już tylko przy mundurach galowych). Kontrastuje on ze skórzaną kurtką.

        Oddziały Carabinieri, zarówno wojskowe jak i policyjne uczestniczyły w każdym konflikcie z udziałem Włoch. Służąc m.in. w: Kosowie, Iraku czy Afganistanie. Korpus Carabinieri jest dowodzony przez Comando, którego siedziba oraz kwatera główna Carabinieri mieszczą się w Rzymie. Siedziby i komendy Korpusu Karabinierów mieszczą się na terenie całego kraju. Ponadto w ramach Carabinieri istnieją Dywizja Sił Mobilnych, Dywizja Sił Specjalnych.

Broń standardowa:

- pistolet Beretta 92

- pistolet Beretta Cougar

- pistolet maszynowy Beretta M12S

- karabin automatyczny Beretta AR70

- ręczny karabin maszynowy Minimi

Broń specjalna:

- pistolet maszynowy MP5

- strzelba bojowa Franchi SPAS 15

- karabin wyborowy Mauser SP66

- karabin wyborowy AI AW 

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w
Prześlij komentarz
Czytaj więcej