Przejdź do głównej zawartości

Mousquetaires de la Garde

Była to słynna francuska formacja gwardyjska. Spopularyzował ją w kulturze masowej Aleksander Dumas (ojciec). Formacja muszkieterów została utworzona w 1622 roku przez króla Ludwika XIII. Podobnie jak dragoni mogła walczyć jako lekka kawaleria albo piechota. Pojawia się w trylogii Aleksandra Dumasa (Trzej muszkieterowie, Dwadzieścia lat później i Wicehrabia de Bragelonne). Główni bohaterowie (Atos, Portos, Aramis i d'Artagnan) są właśnie królewskimi muszkieterami. Powieści te, zwłaszcza pierwsza z nich, były wielokrotnie adaptowane na potrzeby filmu. W 1664 roku w wyniku reformy muszkieterów podzielono na dwa oddziały (po wcieleniu gwardii kardynalskiej noszącej czerwone kasaki). 

Mousquetaire de la Garde, 1630 (rys. Velimir Vuksic)

        Pierwszy z nich nazwano szarzy muszkieterowie ("mousquetaires gris"), a drugi czarni muszkieterowie ("mousquetaires noirs"). Nazwy wzięły się od koloru koni, których dosiadali. Mogli służyć w muszkieterach królewskich jedynie mężczyźni pochodzenia szlacheckiego. Służba w tej formacji była prestiżowa i mogła zapewnić w przyszłości wielka karierę żołnierzowi. W 1776 roku król Ludwik XVI zdecydował się na likwidację formacji muszkieterów ze względów finansowych. W 1789 roku odtworzono ją na krótko przed rewolucją. 6 stycznia 1814 roku ponownie odtworzono formację muszkieterów, by ostatecznie zlikwidować ją 1 stycznia 1816 roku. Przez swój dwustuletni czas istnienia często zmieniały się mundury formacji, jednak niebieska superwesta z białym krzyżem (pod którą znajdował się czerwony mundur) zachowywała podobny styl.

Hełmy obu kompanii w latach 1814-15:
 mousquetaires gris (złoty), mousquetaires noirs (srebrny)

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dama z Elche

Kilka dni temu była rocznica odkrycia jednego z najbardziej znanych dzieł antycznej sztuki iberyjskiej tzw. Damy z Elche. "La Dama de Elche" jest starożytną rzeźbą iberyjską. Przedstawia popiersie pięknej młodej i bogatej kobiety. Uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć sztuki iberyjskiej. Rzeźba pochodzi z około 400-300 r. p.n.e. Jej wysokość wynosi 56 cm. Została wykonana z wapienia i pierwotnie była polichromowana. Zachowały się resztki po malowaniu. Była pomalowana w następujących kolorach - czerwień, biel i błękit.            Popiersie przedstawia młodą kobietę z delikatnymi rysami twarzy, przymkniętymi oczami i pomalowanymi na czerwono ustami. Kobietę zdobi wyrafinowana biżuteria i nietypowe nakrycie głowy. Została odkryta całkowicie przypadkowo 4 sierpnia 1897 roku w miejscowości Elche (południowo-wschodnia Hiszpania). Została znaleziona między skałami, gdzie najprawdopodobniej została ukryta. Po odkryciu została zakupiona przez fran...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Leonidas I - król Sparty

Dzisiejszy wpis przedstawi Leonidasa I, króla Sparty. Leonidas I jest prawdopodobnie najbardziej utrwalonym w popkulturze greckim władcą okresu klasycznego. Od 490 roku p.n.e. rządził Spartą. Jego żoną była Gorgo - córka jego przybranego brata Kleomenesa I. Z tego małżeństwa urodził się syn Plejstarchos.  Na zdjęciu Javiera Tamargo Santistebana rekonstruktor Marco Cecini,  znany pod profilem Marco Aurelio Valerio Massenzio           Leonidas zasłynął podczas wojen grecko-perskich, dowodzeniu obroną przesmyku w Termopilach w 480 roku p.n.e. Władca Sparty stał na czele hoplitów składających się z 300 rodaków i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich miast-państw (polis). Nie do końca wyglądało to tak, że było tam wyłącznie 300 Spartan po stronie greckiej. Według Herodota siły Greków składały się z 300 hoplitów spartańskich i 1000 towarzyszących im periojków, 500 hoplitów z Mantinei, 500 z Tegei, 120 z Orchomenos w Arkadii, 1000 innych Arkadyjczykó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Ostatni król perski z dynastii Achemenidów - Dariusz III

Dariusz rządził jako Szachinszach ("Król Królów") w latach 336–330 p.n.e. Wywodził się z bocznej linii Achemenidów. Urodził się jako Artaszata, syn Arsamesa i Sysygambis. Początkowo był nadzorcą perskiego systemu pocztowego. W latach 344–336 p.n.e. pełnił funkcję satrapy Armenii. Został wyniesiony na tron przez Bagoasa (wpływowego eunucha na dworze Achemenidów, który był odpowiedzialny za otrucie dwóch wcześniejszych perskich królów Artakserksesa III oraz Arsesa). Po objęciu rządów Dariusz nakazał wypicie trucizny Bagoasowi. Stłumił rebelię w Egipcie, przyjmując tytulaturę faraońską. Nie jest wykluczony udział Dariusza III w zamordowaniu Filipa II Macedońskiego (ojca Aleksandra III Wielkiego). Pokonał pretendenta, który rościł sobie prawa do władzy w Babilonie. Błędem Dariusza było zlekceważenie informacji wyprawie Macedończyków przeciwko Persji. Nie zdążył się przygotować do obrony imperium.  Dariusz III (rys. Joan Francesc Oliveras)           Aleksan...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej