Przejdź do głównej zawartości

Minojska kapłanka z Royal Ontario Museum

Poniższa znakomita figurka z kości słoniowej i złota (numer rejestracyjny muzeum 931.21.1) jest ikoną kolekcji Royal Ontario Museum w Toronto (Kanada) od czasu jej nabycia w 1931 roku. Wzbudziła również ogromne kontrowersje. Kiedy została kupiona przez ROM, uważano ją za rzadki przykład figurki stworzonej przez minojską cywilizację na Krecie z epoki brązu (do około 1600 roku p.n.e.). Była bardzo podziwiana przez ekspertów, w tym Sir Arthura Evansa (jednego największych z odkrywców kultury minojskiej, odkrywcy słynnego pałacu w Knossos). Jednak w ciągu niespełna dekady pojawiły się pytania co do autentyczności figurki, a część środowisk uznała ją za falsyfikat. Inni uczeni bronili autentyczności ze względów technicznych, porównując wykonanie figurki do fragmentów kości słoniowej z epoki brązu odkrytych podczas wykopalisk na Krecie. 

        Przez wiele lat jej losy były niepewne, gdy opinia naukowa krytykowała ją, a następnie rehabilitowała. Obecne śledztwo ma na celu ujawnienie historii samej figurki, a nie udowodnienie racji. Standardowe badania kości słoniowej nie wchodzą w grę. Niemożliwe byłoby pobranie próbki do testu Carbon-14, która nie została wcześniej zanieczyszczona zabiegami konserwatorskimi, bez zniszczenia figury. Dokładne przestudiowanie technik jej wytwarzania może nam powiedzieć więcej o tym, jak i kiedy została wykonana. Jeśli rzeczywiście pochodzi z Krety z epoki brązu, pomocna będzie sieć minojskich kontaktów handlowych, które sprowadzały surowce na Kretę, a także umiejętności starożytnych rzemieślników, którzy ją ukształtowali.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w greckiej kuźni

Wyrób pancerzy i hełmów w okresie antycznym to tworzenie prawdziwych dzieł sztuki. Uzbrojenie ochronne nie tylko było praktyczne, ale duże znaczenie miały walory wizualne. Tworzono hełmy, zbroje, nagolenice zgodnie ze stylistyką danego okresu. Nieraz dodawano rzeźbione elementy w postaci symboli mitologicznych np. gorgony, a także zwierząt lub przedmiotów. Hełmom dodawano rogi czy ozdoby w kształcie liści, a nawet fallusów. Bardziej surowe formy dominowały w okresie archaicznym, by w klasycznym i hellenistycznym stać się dopasowanymi do ciała np. muskularne kirysy lub hełmy z nakarczkiem dopasowanym do szyi. Estetyka greckiego uzbrojenia przesiąkła w świat italski, kartagiński, a nawet iberyjski. Praca w greckiej kuźni (rys. Pierre Probst)

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek

Armia z Brytanii, VI-VIII wiek (rys. Andriej Negin). Od lewej stoją: 1. Kusznik z Alt Clut (Strathclyde), 658–752 n.e. Ten wojownik jest rekonstruowany na podstawie różnych źródeł ze Szkocji. „Kaptur Orkadów” datowany jest na ok. 615 rok. Buty, nóż bojowy, topór, sprzączka i bełt do kuszy pochodzą z Buiston Crannog w Ayrshire, a kusza z Drosten Stone w Arbroath. 2. Łucznik z Rheged (Cumbria), VII wiek. Zrekonstruowany głównie na podstawie Krzyż z Ruthwell (kamienny krzyż anglosaski z miejscowości Ruthwell w południowej Szkocji). Ma miękki przeszywany pancerz z wyściełanej tkaniny oraz hełm wzorowany na anglosaskim egzemplarzu z VII wieku z Wollaston w Northamptonshire, z kolczą ochroną szyi. Jego łuk pochodzi ze źródeł późnorzymskich. 3. Wódz porzymski z Vindolandii, Mur Hadriana, ok. 500 roku. Na owalnej tarczy, opartej na wzorach późnorzymskich, widnieją symbole chrześcijańskie znalezione w Vindolandii. Włócznia jest kopią rzymsko-brytyjskiego egzemplarza znalezionego w Berkshire, a

Falery - rzymskie odznaczenia

Poza pięknie zdobionym hełmem typu cesarsko-galijskiego, gladiusa (miecza), sztyletu (pugio), pancerza łuskowego (lorica squmata) uwagę niewątpliwie przyciągają falery. Były to metalowe krążki lub płytki z dekoracją reliefową. Falery przyznawano w nagrodę żołnierzom rzymskim. Noszone były jako odznaczenia i ozdoby. Można rzec, że był to odpowiednik dzisiejszych medali wojskowych. Centurion (rekonstruktor Jeff Pinceel)  z Legio XI Claudia Pia Fidelis (fot. Marcia Mummia Fannia)           Legio XI Claudia Pia Fidelis został utworzony przez Juliusza Cezara w 58 roku p.n.e. na początku wojen galijskich, uczestnicząc m.in. w oblężeniu Alezji. W wojnie domowej legion stał po stronie Cezara i uczestniczył w bitwach pod Dyrrachium i pod Farsalos w 48 roku p.n.e. Inskrypcje wskazują też na udział w bitwie pod Akcjum w 31 roku roku p.n.e. Za panowania Oktawiana stacjonował w Dalmacji. W 42 roku n.e. legion otrzymał od cesarza Klaudiusza miano Claudia Pia Fidelis. Za panowania Wespazjana został w