ECHA PRZESZŁOŚCI

Seria  moich ilustracji do "Dyrrachium 1081-1085" Roberta F. Barkowskiego, którego premiera otworzy 2025 rok w serii Historyczne Bitwy. Od lewej stoją:  1. Seldżucki łucznik. Kontyngent Turków seldżuckich w liczbie 7000 zbrojnych został przysłany jako wsparcie dla cesarza Bizancjum Aleksego I Komnena przez sułtana Sulajmana. Podstawową bronią prezentowanego wojownika jest kompozytowy łuk refleksyjny. Ma do dyspozycji także topór. Uzbrojenie ochronne torsu stanowi kolczuga. 2. Wenecki doża Domenico Selvo. Domenico Selvo dowodził pod Dyrrachium flotą wenecką w sile 59 okrętów (14 okrętów największej klasy w tamtym czasie i 45 mniejszych jednostek). Doża był najwyższym urzędnikiem w Republice Weneckiej, wybieranym dożywotnio spośród przedstawicieli rodów arystokratycznych. 3. Bizantyjska gwardia cesarza – Vestiaritae . Westarioci byli elitarną osobistą gwardią cesarza. Pod Dyrrachium walczyło ich około 500, a dowodził nimi Niketas Panukomites. Gwardzista ma na głowie hełm kapali...

Dionizjusz z Halikarnasu podaje, że Rzymianie przygotowali 300 wozów do walki ze słoniami. Na wozach znajdowały się maszty/żurawie, które można było obracać dookoła. Na nich zawieszone były haki. Wozy miały długie tyczki z trójzębami, kosami lub szpikulcami, które można było obracać w każdym kierunku. Ponadto do wozów doczepione były belki nasmarowane smołą, które podpalano w momencie zbliżania się słoni. Oprócz tego na wozach znajdowali się łucznicy, procarze i żołnierze miotający pociski. Ilustracja ukazuje Rzymian w kolczugach (lorica hamata) i hełmach typu Montefortino. Rzymski wóz do walki ze słoniami Pyrrusa, 279 p.n.e. (rys. Peter Dennis).  Rekonstrukcja pochodzi z książki Nicholasa Sekundy  "The Army of Pyrrhus of Epirus" wyd. Osprey

Lucjusz Domicjusz Aurelian panował w latach 270–275 n.e. Po czasach wewnętrznych niepokojów, powstań i zamieszek zaczął wyprowadzać imperium z kryzysu. W końcu 270 roku lub na początku 271 roku pokonał Wandalów, którzy najechali Panonię, narzucając im sojusz/ Wkrótce na Cesarstwo Rzymskie najechali Jutungowie, razem z Alamanami. Aurelian początkowo poniósł klęskę w bitwie pod Placentią. Następnie zatrzymał najeźdźców w środkowej Italii. Najazd Jutungów i klęska cesarza spowodowała falę uzurpacji. Po pokonaniu Jutungów zaczęto wznosić wokół Rzymu wielkie mury obronne, mające strzec stolicy przed najazdami barbarzyńskimi.    Cesarz Aurelian w otoczeniu gwardii (rys. Pavel Šimák)           W następnym roku doszło do wojny Rzymian z Gotami. Aurelian wkroczył na tereny zamieszkane przez Gotów i pokonał ich. Ze zwycięstwem nad Gotami związana jest najbardziej kontrowersyjna decyzja Aureliana – opuszczenie prowincji Dacji przez Rzymian. Na temat walk z Z...

Dakowie zamieszkiwali Dację, czyli obszar lewobrzeżnego Dunaju, mniej więcej tereny obecnego państwa rumuńskiego i częściowo węgierskiego. Widzimy martwego legionistę rzymskiego, nad którego ciałem Dakowie spożywają wino ze zdobytych amfor. Wojownicy daccy mają uzbrojenie inspirowane reliefami z Kolumny Trajana w Rzymie, wzniesionej w 113 roku dla upamiętnienia zwycięstw cesarza nad Dakami. Widzimy pięknie zdobioną tarczę i hełm. Wojownicy mają na sobie kolczugi i pancerze łuskowe. Jeden z wojowników trzyma typowy dacki zakrzywiony nóż 'sica'. W odróżnieniu od dużo dłuższego falxa była to broń jednoręczna. Warto zwrócić uwagę na jeźdźca. Trzyma w dłoni 'draco'. Był to sztandar wojskowy używany przez Daków. Głowa smoka była zamontowana na drzewcu. Rzymska kawaleria przejęła na stałe ten typ sztandaru. Dakowie w rzymskim mieście (rys. Catalin Draghici)