ECHA PRZESZŁOŚCI

Seria moich ilustracji do najnowszego tomu serii Historyczne Bitwy pt. "Halidon Hill 1333" Cezarego Namirskiego. Od lewej stoją:  1. Angielski łucznik uzbrojony w długi łuk wykonany z drewna cisowego oraz miecz. 2. Szkocki możny John Randolph, 3. earl Moray, który walczył pod Halidon Hill (1333) i poległ pod Neville’s Cross (1346). Ukazany na koniu, w kolczudze, hełmie wielkim, z mieczem i tarczą. 3. Irlandzki hobelar (lekkozbrojny jeździec) z włócznią. Jego głowę chroni hełm kapalin, a korpus i ramiona – aketon, czyli pikowany kaftan. Lekka irlandzka jazda służyła w armiach angielskich w trakcie kampanii przeciwko Szkotom w latach trzydziestych XIV wieku. 4. Sir Archibald Douglas, strażnik Szkocji, który poległ w bitwie pod Halidon Hill, w pełnym uzbrojeniu, z hełmem wielkim (garnczkowym) oraz kopią. W drugiej ręce trzyma tarczę z herbem, przy pasie ma miecz. 5. Angielski rycerz noszący kolczugę oraz elementy zbroi płytowej przykryte czerwoną tuniką. Na głowie ma hełm basine

Kalumet jest znany jako święta fajka lub fajka pokoju. Była ozdobna fajka niektórych plemion Indian północnoamerykańskich. W fajkach palono różne mieszanki tytoniu i aromatycznych ziół. Co ciekawe, wbrew licznym wizerunkom utartym w popkulturze, u Indian Ameryki Północnej mieszanki takie nie miały właściwości halucynogennych. Palono je podczas określonych ceremonii religijnych, a także ważnych spotkań towarzyskich czy w czasie indywidualnej modlitwy. Gdy fajkę pokoju palono wśród różnych plemion lub przybyszami z Europy, ceremonia taka miała uwiarygodnić szczerość intencji. Nie była palona ot tak sobie dla przyjemności. Do tego służyły zwyczajne fajki. Dzisiaj wciąż tradycja ta jest trwała - nie wolno profanować kalumetu podczas spożywania alkoholu i narkotyków, sprzedawać ani wykorzystywać w złych intencjach.    Wódz Massasoit i gubernator John Carver podczas ceremonii palenia fajki pokoju           W poszczególnych plemionach oraz czasach święte fajki różniły się wykonaniem, rodzajem

Sébastien le Prestre de Vauban (1633-1707) był wybitnym francuskim inżynierem wojskowym i architektem. Od 1651 roku służył w kawalerii. 4 lata później mianowano go inżynierem królewskim. W 1669 roku król Ludwik XIV wyznaczył go na generalnego inspektora twierdz. W 1704 roku Vauban został mianowany marszałkiem Francji. W latach 1651-1706 brał udział w 53. oblężeniach i 140. bitwach. Wybudował 33 nowych i przebudował aż 300 twierdz. Najważniejsze jego dzieła pisane to „Traktaty o zdobywaniu i obronie twierdz”, „Traktat o fortyfikowaniu pola przez budowę obozów umocnionych”, „Traktat o minach".   Ludwik XIV i Vauban podczas oblężenia Maastricht,  od 13 czerwca do 26 czerwca 1673  podczas wojny Francji z koalicją (rys. Giuseppe Rava)

Na ilustracji Giuseppe Ravy widzimy 3 rodzaje wielkich widowisk oglądanych przez Rzymian: 1) wyścigi kwadryg (dwukołowych pojazdów zaprzężonych w 4 konie) odbywające się w cyrkach (hipodromach). Najsłynniejszymi były: Circus Maxiumus w Rzymie i Hipodrom w Konstantynopolu. 2) venatio, czyli polowanie. Był to rodzaj widowiska organizowanego w rzymskich amfiteatrach z przedstawieniem walk zwierząt oraz ludzi ze zwierzętami. Dzikie stworzenia sprowadzano z głębi Cesarstwa ku uciesze widzów. 3) walki gladiatorów, czyli pojedynki ludzi. Gladiatorzy reprezentowali poszczególne typy z charakterystycznym dla nich uzbrojeniem np. miecz, włócznia, trójząb, sieć, hełm. Najsłynniejszym amfiteatrem jest Koloseum w Rzymie. 

Oto pierwsza ilustracja okładkowa Ospreya w wykonaniu Marka Szyszki (pt. "The Goths AD 200-700" autorstwa Raffaele D'Amato i Andrei Salimbetiego). Premiera 25 kwietnia 2025 roku. Tradycyjnie w środku jest 8 kolorowych plansz. Zatem Pan Marek znany m.in. z ilustrowania okładek Historycznych Bitew, dodatków do Rzeczpospolitej, powieści i komiksów historycznych, magazynów Ancient Warfare, Ancient History, Medieval World, Desperta Ferro i wielu innych książek oraz czasopism doczekał się swojego wkładu w Ospreya.

W najbliższą sobotę inscenizacja bitwy pod Grunwaldem z 1410 roku z okazji rocznicy 2 dni później. Pewnie nie każdy zdaje sobie sprawę, że zakon krzyżacki istnieje do dzisiaj. Będzie także osobny wpis właśnie na ten temat.            Na zdjęciu obecny, 66. wielki mistrz Zakonu Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (zwanego w Polsce potocznie zakonem krzyżackim), Frank Bayard (ur. 1971). Kształcił się w zakresie zarządzania i gospodarki europejskiej na Wissenschaftliche Hochschule Lahr w Konstancji (obecnie Allensbach Hochschule), gdzie zdobył tytuł MBA. W 2000 roku Bayard wstąpił do zakonu krzyżackiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 lipca 2006 roku. W latach 2001-2008 studiował filozofię, teologię, historię i zarządzanie ochroną zdrowia na uczelniach w Wiedniu i Innsbrucku. W latach 2008-2018, Bayard był generalnym ekonomem zakonu krzyżackiego. 22 sierpnia 2018 roku został wybrany 66. wielkim mistrzem i opatem zakonu.