Klaudiusz II Gocki (213 lub 214-270) panował jako cesarz rzymski od 268 do 270 roku. Jest wyjątkowy, ponieważ na temat jego życia zachowało się wiele sprzecznych, a nawet zmyślonych informacji. Wywodzono jego pochodzenie z dynastii Flawiuszów, a nawet od trojańskiego króla Ilosa (mitycznego dziadka Prima znanego z wojny trojańskiej). Mógł pochodzić ze stanu ekwickiego, ale raczej nie należał do znamienitego rodu z długa historią. Klaudiusz swoją karierę zawdzięczał wojsku, gdzie pełniąc różne funkcje wysoko awansował. Brał udział w kampaniach (m.in. Panonii i Galii) cesarza Galiena. Cieszył się jego pełnym zaufaniem. W 268 roku, podczas oblężenia Mediolanu (gdzie bronił się uzurpator Aureolus), cesarz Galien wraz z żoną i synem Marinianusem zostali zamordowani w wyniku spisku dowódców. Nie jest jasny udział Klaudiusza II w tym spisku, który niedługo później został ogłoszony cesarzem. W kwestiach społecznych Klaudiusz też starał się chronić drobnych rolników przed wielkimi właścicielami