Samnici byli ludem italskim z grupy osko-umbryjskiej, zamieszkującym środkową i południową część Apeninów, czyli krainę Samnium. Samnici stworzyli luźną federację o charakterze wojskowym. Głównym ich ośrodkiem było miasto Maleventum. Znane jest lepiej pod rzymską nazwą - Benewent. Widoczni na ilustracji wojownicy samniccy walczą oszczepami i mieczami. Ochronę stanowią hoplickie tarcze - aspis, a także płaskie tarcze znane z fresków. Uwagę przyciągają elementy z brązu takie jak charakterystyczne dla tej części Italii napierśniki, pięknie zdobione hełmy z piórami (typu pilos, attyckie, chalkidzkie, frygijskie i Montefortino). Elementy ubioru znamy także dzięki samnickiem kolorowym freskom, które pozwalają na odtworzenie wzorów tunik i tarcz. Samnici w walce, ok. IV-III wieku p.n.e. (rys. Javier de Gabiola Garcia) Postać w niebieskiej tunice i hełmie z zielonymi piórami ma na sobie słynny pancerz Ksour Essef. Jest pozłacany, a wykonany z brązu. Znajduje się w Muzeum Narodowym
Kambyzes II był królem Persji w latach 529-522 p.n.e. Był synem Cyrusa II Wielkiego. Jeszcze w 538 roku p.n.e. wraz z ojcem zdobył Babilon. W 525 roku p.n.e. pokonał faraona Psametycha III w bitwie pod Peluzjum. Zdobył główne miasta Memfis i Teby. Ogłosił się faraonem egipskim poprzez tradycyjne rytuały i ceremonię, która obejmowała namaszczenie przez kapłanów Seta (boga burz, pustyń, Górnego Egiptu, ciemności i chaosu) i Horusa (boga nieba, opiekuna monarchii egipskiej), noszacych nakrycia głowy reprezentujących ich odpowiednich bogów. Chwilę tę ukazał na poniższej ilustracji Mark Stacey Kambyzes nie zdołał jednak zdobyć oazy Siwa na Pustyni Libijskiej, gdzie mieściła się słynna wyrocznia Amona-Re. Wysłana na jej podbój armia zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Ich celem było zniszczenie świątyni Amona po tym, jak kapłani tego boga odmówili legitymizacji rządów Kambyzesa w Egipcie. Armia została prawdopodobnie zasypana w czasie burzy piaskowej. Przez wieki to wydarzeni